Siwek, Krzysztof2024-12-162024-12-162008Scriptura Sacra, 2008, R. 12, s. 5-22.1428-72182391-9396https://theo-logos.pl/handle/123456789/25623Artykuł w języku włoskim.Wj 19,1-8 jest tekstem dobrze znanym, którego fragment jest odczytywany w okresie Wielkiego Postu podczas porannej modlitwy Kościoła. Ten piękny obraz Boga jako orła, który swój umiłowany naród, tak często pozostający Mu niewierny, przeprowadza przez pustynię, by mówić do jego serca i zawrzeć z nim Przymierze, każę nam zatrzymać się i próbować wniknąć głębiej w sam tekst jako dzieło literackie. Pomaga nam w tym metoda synchroniczna. Będąc naukowym podejściem do tekstu świętego, pozwala zobaczyć jedność i spójność tekstu oraz przyjrzeć się niektórym zjawiskom stylistycznym, użytym jako środek wyrazu właśnie w celu uwydatnienia tej jedności. Ten właśnie aspekt jest przedmiotem niniejszego studium.itCC-BY-NC-SA - Uznanie autorstwa - Użycie niekomercyjne - Na tych samych warunkachtożsamość IzraelaWj 19analiza synchronicznaIzraeltożsamośćKsięga WyjściaBibliaPismo ŚwięteStary Testamentbiblistykaegzegezaegzegeza biblijnateologiateologia biblijnaanaliza lingwistycznaidentity of Israelsynchronic analysisIsraelidentityBook of ExodusBibleOld Testamentbiblical studiesexegesisbiblical exegesistheologybiblical theologylinguistic analysisArticle