Werbick, Jürgen2024-08-292024-08-292016Communio, 2016, R. 36, nr 1-2 (193-194), s. 61-74.0208-7995http://theo-logos.pl/xmlui/handle/123456789/20052A kiedy mowa jest o królestwie Bożym i jego przyjściu, o tym, że Boże panowanie wreszcie staje się rzeczywistością, możemy szczególnie mocno czuć się w naszej codziennej modlitwie zakłopotani. Wiemy, że mamy tu do czynienia z sercem przesłania Jezusa Chrystusa. Boże panowanie się przybliżyło, a wręcz jest już tutaj, pośród ludzi, którzy otwierają się na przesłanie Jezusa i na wcielanie królestwa Bożego w czyn. Ale co konkretnie przychodzi, a nawet już przyszło? Ojciec wzywa ludzi do przenoszenia się w stan modlitwy, w którym bierze początek cała teologia i w który musi się ona wczuwać – w stan bycia zarówno proszącym, jak i proszonym, w stan, kiedy umiemy prosić tylko w tej podwójnej roli. Modlitwa jest wzywaniem Boga do tego świata, wypowiadanym w sytuacji, kiedy Bóg już do niego przyszedł. Jest prośbą o to, by potrafić w to przyjście wierzyć i żyć czerpiąc z niego, prośbą o to, by Bóg, przez swego Ducha, wzniecał i umacniał naszą zdolność do tej wiary. Ale jest również przyzwoleniem na bycie proszonym o zaufanie Bogu, który jakże bezbronny przyszedł na ten świat, by ustanowić w nim swoje panowanie.plAttribution-ShareAlike 3.0 Polandhttp://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/pl/Boże panowanieKrólestwo BożemodlitwaModlitwa PańskaOjcze naszGod's reignKingdom of GodprayerLord's PrayerOur Father prayerGebetGebet des HerrnGottes HerrschaftReich GottesVaterunserArticle