Twardy, Jan2022-10-252022-10-252013Premislia Christiana, 2012-2013, T. 15, s. 281-298.0867-308http://theo-logos.pl/xmlui/handle/123456789/1614Słowo Boże odnosi się do każdego człowieka, jego postawy i aktywności, także w dziedzinie polityczno-społecznej. Dlatego do posłannictwa Kościoła należy wydawanie „osądu moralnego” w sprawach dotyczących porządku politycznego (KKK 2246), a w tej misji profetyczno-krytycznej mają również udział kaznodzieje. Polscy homileci II połowy XIX i I połowy XX wieku uwrażliwiali kaznodziejów na potrzebę oceny spraw politycznych z pozycji religijnej, ale zdecydowanie przeciwstawiali się głoszeniu z ambony treści świeckich, w tym tematyki politycznej i uprawianiu politykierstwa i partyjnictwa na ambonie. Również współczesny kaznodzieja powinien troszczyć się o dobro człowieka, narodu i państwa, kierując się społeczną nauką Kościoła w ocenie polityki. Kazanie ze swej natury ma wymiar antropologiczny i wyraźnie (explicite) lub pośrednio (implicite) dotyczy również problemów polityczno-moralnych. W duchu Ewangelii kaznodzieja będzie bronił niepozbywalnych praw człowieka, a przy tym zachowa odpowiedni dystans do polityki. Najdoskonalszym wzorem zdecydowanej i roztropnej postawy wobec władzy świeckiej jest Jezus Chrystus, nieugięcie głoszący prawdę i troszczący się o dobro ludzi. Zbawiciel posyła kaznodziejom Ducha Świętego, aby mogli wiernie i odważnie głosić całą Ewangelię, czyniąc to w konkretnych uwarunkowaniach polityczno-moralnych.plAttribution 3.0 Polandhttp://creativecommons.org/licenses/by/3.0/pl/teologia pastoralnateologiakaznodziejstwokaznodziejehomiliapolitykamoralnośćetykaKatechizm Kościoła KatolickiegokatechizmyMagisterium KościołahomiletykaXIX w.XX w.kazaniadokumenty Kościołasobórsobór watykański IIpastoral theologytheologypreachingpreachershomilypoliticsmoralityethicsCatechism of the Catholic ChurchcatechismshomileticssermonscouncilVatican IISecond Vatican CouncilArticle