Matjaž, Maksimilijan2025-07-112025-07-112008Śląskie Studia Historyczno-Teologiczne, 2008, T. 41 z. 2, s. 361-370.0137-3447https://theo-logos.pl/handle/123456789/33549Artykuł w języku niemieckim.Ewangelista Marek skupia swą uwagę na chrystologii. Ważną rolę w tej koncentracji teologii odgrywa motyw bojaźni. Bojaźń uczniów zarówno oznacza ścisły związek z osobą Jezusa i z Jego przepowiadaniem (przez to połączony proces poznania i wiary), jak również odnosi się do tajemnicy Jezusa, czyli do prawdziwego majestatu Jego tożsamości. Ten motyw pochodzi z tradycji Starego Testamentu. Należąc do podstawowych uczuć człowieka i towarzysząc całej egzystencji człowieka, lęk staje się w Starym Testamencie synonimem wiary i terminus technicus prawej pobożności. Przeciwstawiany jest on racjonalnemu poznaniu – w sposób milczący wskazuje na rzeczywistość Boga, stojącą za tym, co konkretne. W tym sensie lęk powinien być uważany za reakcję pozytywną. Wyraźne posługiwanie się motywem bojaźni w perykopach o uczniach wskazuje na pewne zawieszenie pojęć noetycznych w obliczu tajemnicy tożsamości Jezusa. Lęk i wiara nie tworzą alternatywy, lecz są z sobą ściśle powiązane. Przed tym powiązaniem muszą stanąć także uczniowie, jeśli chcą uchwycić tajemnicę osoby Jezusa.deCC-BY-SA - Uznanie autorstwa - Na tych samych warunkachteologiatheologyBibliaBiblePismo ŚwięteNowy TestamentNew TestamentEwangelia według św. MarkaGospel of Markdisciples of Jesusuczniowie JezusastrachbojaźńfearEvangelium nach MarkusJünger JesuAngstFurchtArticle