Müller, Gerhard Ludwig2024-08-292024-08-292015Communio, 2015, R. 35, nr 3-4 (191-192), s. 54-62.0208-7995http://theo-logos.pl/xmlui/handle/123456789/20015Tłumaczenie Jacek Froniewski.Papież Franciszek, który angażuje się jednoznacznie na rzecz „ubogiego Kościoła dla ubogich”, podkreślał wielokrotnie wewnętrzny związek między soteriologią i etyką: doświadczenie, że wszystko otrzymaliśmy od Boga ponagla nas do gotowości, abyśmy wielkodusznie dzielili się i przekazywali nasze dary. Ubogi jest powierzony trosce Kościoła. Tego jednak nie wolno osiągać kosztem nauczania kościelnego, lecz w harmonii z zasadami katolickiej nauki społecznej. W ramach wielkich zasad katolickiej nauki społecznej – pomocniczości, solidarności i personalizmu – w centrum musi znaleźć się człowiek jako osoba. Przy tym należy w szczególnej mierze posłużyć się soteriologią, której punkt ciężkości leży w systematycznym rozwinięciu zbawczej woli Jezusa. Gdy idzie o ubogiego i jego godność, nikt nie może być lepszym adwokatem jak Kościół, niosący poprzez historię zbawcze dzieło Jezusa.plAttribution-ShareAlike 3.0 Polandhttp://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/pl/ubodzypoverty-strickenubóstwopovertyKościółChurchsoteriologiasoteriologyetykaethicsteologiatheologyEuropaEuropeuchodźcyrefugeespomochelptroska o ubogichcaring for the poorArticle