Fagerberg, David W.2024-02-192024-02-192010Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne, 2010, T. 1 (57), s. 41-51.2080-6337http://theo-logos.pl/xmlui/handle/123456789/13330Artykuł w języku angielskim.Teologia liturgiczna usiłuje łączyć teologię liturgii i teologię z liturgii. Nie wolno jej jednak zredukować do tych dwóch wymiarów. Nie można oddzielać teologii liturgicznej od jej życia rytualnego i podtrzymywać ją przy życiu za pomocy sztucznych akademickich respiratorów. Struktura, kod, gramatyka liturgii są tu odkrywane, nie na nowo wynajdywane. „Leitourgia” Kościoła, jak mówił Aleksander Schmemann, jest pełną i dostateczną epifanią tego, w co wierzy Kościół. Każda teologia winna być liturgiczna, nie w sensie czynienia liturgii wyłącznym przedmiotem studiów (jak to czyniły teologia liturgii i teologia z liturgii), ale w sensie teologii mającej swój ostateczny kres odniesienia w tym, co Kościół objawia liturgicznie. Liturgia ma strukturę teologiczną i jest ucieleśnieniem chrześcijańskiego schematu interpretacyjnego. Nie jest ona po prostu zwykłym doświadczeniem Boga, które następnie wydziela ryty i teologie. Teologia reflektuje nad tym, co się stało – co stało się, kiedy Bóg przeszedł przez Ur Chaldejczyków, krzew gorejący na Synaju lub stajnię za betlejemską gospodą. Teologia liturgiczna zastanawia się nad tym, co zdarzyło się po tym, gdy wierzący poznał, że Bóg przechodzi sakramentalnie przez jego lub jej życie. Teologia biblijna reflektuje nad tym, co się stało na kalwarii lub w Betlejem. Teologia dogmatyczna pokazuje znaczenie tego faktu dla nauki Kościoła. Teologia liturgiczna, łącząc to wszystko, ukazuje te prawdy w ich konkretnej, sakramentalnej aktualizacji.plAttribution-NonCommercial-NoDerivs 3.0 Polandhttp://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/pl/theologyliturgyworshipcultleitourgialiturgical theologytheology of the liturgytheology from liturgyteologialiturgiakultteologia liturgicznateologia liturgiiteologia z liturgiiArticle