Popa, Irineu Ion2024-08-052024-08-052016Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego, 2016, T. 36, nr 1, s. 15-35.2391-937x0137-3420http://theo-logos.pl/xmlui/handle/123456789/19380Artykuł w języku angielskim.Those who interpreted the formula of St. Cyril in the opposite direction of the two natures, considered the dogmatic judgments of Pope Leo as a victory, which meant for them a victory of Nestorianism. Consequently, this party did not recognize either the Council of Chalcedon or the local bishops, who received its definition, creating a beginning for the heterodox monophysite Churches. Analyzing this period, we can see that Severus, in his argument, starts from the fact that the Logos is the subject of Jesus Christ’s nature. Being bodiless He became flesh, without changing or becoming another, so He only had the originality of being different. In this way, the word is not a new topic, but a new nature where Jesus Christ is absolutely identical with the Logos. An important role in this period was also played by the Scythian monks who appear to Constantinople in a providential moment. Rome and Constantinople being at loggerheads over Zeno’s Henotikon, were now on the verge of a new schism caused by the Christological issue. Therefore, the present study is an analysis on the definition of the Council of Chalcedon in contrast with doctrinal evolutions and arguments. It is with these concerns that we will try to show that in Jesus Christ the manhood nature itself is made to achieve real communion with God and to participate in the uncreated divine life. In this support, St. Maximus will prove that the participation of manhood nature in the Godhead is not in any way marked by passivity, but on the contrary it is genuinely restored.Opozycyjni interpretatorzy formuły św. Cyryla na temat dwóch natur traktowali dogmatyczny osąd papieża Leona jako zwycięstwo odniesione przez nestorianizm. W konsekwencji nie uznali oni Soboru Chalcedońskiego oraz biskupów będących jego zwolennikami i przyczynili się do powstania heterodoksyjnych Kościołów monofizyckich. Studium tego okresu ukazuje, że Sewer w swej argumentacji wychodzi od faktu, że Logos jest podmiotem natury Jezusa Chrystusa. Będąc bezcielesnym, stał się człowiekiem bez jakiejkolwiek zmiany. Stąd jedynie patrząc na Jego pochodzenie można ukazać Jego inność. W ten sposób Słowo nie jest nowym tematem, ale nową naturą, w której Jezus Chrystus jest całkowicie identyczny z Logosem. W tym okresie ważną rolę odgrywali również scytyjscy mnisi, którzy opatrznościowo pojawili się w Konstantynopolu. Będąc w konflikcie dotyczącym Henotikonu Zenona, Rzym i Konstantynopol znalazły się na skraju nowej schizmy, sprowokowanej problemami chrystologicznymi. Niniejsze studium stanowi analizę orzeczeń Chalcedonu w konfrontacji z powyższymi tendencjami. Autor podejmuje próbę ukazania faktu, iż w Jezusie Chrystusie ludzka natura służy osiągnięciu prawdziwej komunii z Bogiem i uczestnictwa w niestworzonym boskim życiu.enAttribution-NonCommercial-ShareAlike 3.0 Polandhttp://creativecommons.org/licenses/by-nc-sa/3.0/pl/Christology of ChalcedonCouncil of ChalcedoncouncilChristologytheologyCyril of AlexandriaOrthodox Church doctrineHenotikonDoctors of the ChurchChurch FathersLogosChurch historyChalcedonchrystologia Chalcedonusobór chalcedońskisobórchrystologiateologiaCyryl Aleksandryjskidoktryna Kościoła prawosławnegodoktorzy Kościołaojcowie Kościołahistoria KościołaHenotikon Zenona IzauryjczykaZeno IsaurianZeno Isaurian's HenotikonKościół prawosławnyOrthodox ChurchJezus ChrystusJesus ChristZenon IzauryjczykArticle