Ochman, Andrzej2025-03-112025-03-112020Studia Gdańskie, 2020, T. 46, s. 273-285.0137-4338https://theo-logos.pl/handle/123456789/29066Religia od początku towarzyszyła ludzkości. Zajmowała na przestrzeni dziejów różne miejsce i odgrywała w społeczeństwie wiele ról. Był okres sojuszu ołtarza z tronem, a od oświecenia sojusz ten coraz bardziej słabł. Na obecność tego procesu współcześnie wskazuje także papież Benedykt XVI. Sekularyzacja jednak nie jest dla niego procesem na wskroś negatywnym. Uznaje on słuszność autonomii rzeczywistości doczesnych, a zatem również autonomii uprawiania nauki oraz organizowania społeczeństwa. Niebezpieczeństwo kryje się w źle rozumianym sekularyzmie, który wyklucza obecność Boga z życia społecznego i spycha religię do życia jedynie prywatnego. Zdaniem papieża powinna istnieć, i jest możliwa, konstruktywna współpraca między religią a tym, co świeckie, dla rozwoju dobra wspólnego.From the beginning, religion has accompanied humanity. Over the centuries it has occupied different places and played a changing role in society. There was a period of alliance between the altar and the throne, whereas especially since the enlightenment, these paths have diverged more and more. Nowadays, Pope Benedict XVI also points to the presence of this process. However, secularization is not a thoroughly negative process for him. He accepts the validity of the autonomy of temporal realities and therefore also autonomy in the practice of science and organization of society. Danger lurks in a misunderstood secularism, which excludes the presence of God in social life and relegates religion to personal life only. In the Pope’s view, constructive cooperation between religion and the secular is possible and should exist, for the development of the common good.plCC-BY-ND - Uznanie autorstwa - Bez utworów zależnychBenedykt XVIJoseph RatzingerpapieżesekularyzacjaświeckośćlaickośćdialogkulturaBenedict XVIpopessecularizationsecularitylaicitydialoguecultureArticle