Hodgson, Peter2024-03-202024-03-201996Tarnowskie Studia Teologiczne, 1995-1996, T. 14, s. 47-65.0239-4472http://theo-logos.pl/xmlui/handle/123456789/14489Artykuł w języku angielskim.Teorie kosmologiczne ocierają się o tematy, którymi tradycyjnie zajmowały się filozofia i teologia. Fakt ten sprawia, że chrześcijanie na równi z niewierzącymi podejmują czasem wysiłek spojrzenia na religijne prawdy (zwłaszcza doktrynę o stworzeniu) przez pryzmat aktualnych teorii kosmologicznych. Dziś, po wielu doświadczeniach, wszyscy wiedzą o metodologicznych granicach oddzielających naukę od teologii. Wszelako nauka i teologia, choć tak odmienne, mogą się wzajemnie ubogacić. Chrześcijańska teologia – jak wiadomo – stworzyła sprzyjające warunki do powstania nauki, a nauka wpływa na rozwój teologii, opisując coraz dokładniej świat stworzony. Porównanie aktualnych teorii kosmologicznych między sobą jest również rzeczą pożyteczną. Okazuje się, że tylko teoria Wielkiego Wybuchu wychodzi obronną ręką z konfrontacji z danymi. Sytuacja teorii stanu stacjonarnego i teorii wszechświata oscylującego nie jest tak dobra. Fakt ten przywołuje zagadnienie osobliwości, a przez nie w nowym świetle każę spojrzeć na obecność człowieka we wszechświecie (zasada antropiczna). Jeśli do tego dodamy słabość argumentów (związanych z tzw. indeterminizmem mechaniki kwantowej i chaosem deterministycznym), mających rzekomo wykazać przypadkowość świata, w którym żyjemy, staje się jasne, że kosmologia w żaden sposób nie przeczy chrześcijańskiej prawdzie o stworzeniu świata i człowieka.enAttribution-NonCommercial-NoDerivs 3.0 Polandhttp://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/pl/filozofiakosmologiateologiateorie kosmologicznestworzenienaukanauki ścisłeWielki Wybuchwszechświatczłowiekphilosophycosmologytheologycosmological theoriescreationstudyscienceBig BanguniversehumanArticle