Blanco-Sarto, Pablo2024-11-282024-11-282022Wrocławski Przegląd Teologiczny, 2022, R. 30, Nr 1, s. 35-66.1231-17312544-6460https://theo-logos.pl/handle/123456789/24514Artykuł w języku angielskim.Among many other sources, Ratzinger received his formation from the “three great masters” – Augustine, Bonaventure and Thomas Aquinas. While rejecting an unpersonal and essentialist scholasticism, he recognizes the authority of Aquinas – seen through an “Augustinian Thomism” – in anthropology, the doctrine of grace and creation, as well as in the nature of the act of faith and the method of theology. The German theologian tries to make the ontological perspective compatible with the historical-salvific perspective, the personalist perspective with the metaphysical point of view. In the synthesis between faith and reason, philosophy and theology, Ratzinger finds in Aquinas a good model, which is based not only on the order of grace but also on the order of creation.Spośród wielu autorytetów Ratzinger otrzymał swoją formację od „trzech wielkich mistrzów”: Augustyna, Bonawentury i Tomasza z Akwinu. Odrzucając nieosobową i esencjalistyczną scholastykę, uznaje on autorytet Akwinaty – postrzegany poprzez „tomizm augustiański” – w antropologii, doktrynie o łasce i stworzeniu, a także w naturze aktu wiary i metodzie teologicznej. Niemiecki teolog stara się pogodzić perspektywę ontologiczną z perspektywą historyczno-zbawczą, perspektywę personalistyczną z metafizyczną. Na potrzeby syntezy wiary i rozumu, filozofii i teologii Ratzinger znajduje u Akwinaty dobry model, który opiera się nie tylko na porządku łaski, ale także na porządku stworzenia.enCC-BY-SA - Uznanie autorstwa - Na tych samych warunkachanthropologygnoseologyknowledge of Godcognition of Godtheological methodrelations between faith and reasonact of faithfaithreasonJoseph RatzingerBenedict XVIpopestheologyantropologiagnoseologiapoznanie Bogametoda teologicznarelacje między wiarą i rozumemakt wiarywiararozumBenedykt XVIpapieżeteologiaArticle