Trojnar, Wiktor2025-09-262025-09-262020Teologia w Polsce, 2020, Tom 14, Nr 1, s. 185-195.2956-63551732-4572https://theo-logos.pl/handle/123456789/36665Artykuł w języku angielskim.Sobór Watykański II przyniósł nowe spojrzenie na ostateczną rzeczywistość człowieka. Zdecydowanie przyczynił się on do pogłębienia rozumienia chrześcijańskiej wiary i pozwolił dostosować jej przekaz do potrzeb współczesności. To właśnie z jego inspiracji, w kilka lat po ogłoszeniu Konstytucji o liturgii świętej Sacrosanctum concilium, dokonano reformy Ordo Exsequiarum, co pozwoliło na wprowadzenie do liturgii żałobnej zmian postulowanych przez ojców Soboru. Zgodnie z ich postanowieniami obrzędy pogrzebu miały odtąd przede wszystkim jaśniej wyrażać paschalny charakter śmierci chrześcijanina. Tym samym liturgia pogrzebu stała się szczególnym miejscem przepowiadania chrześcijańskiej nadziei. Konieczne wydaje się zatem, opierając się na tekstach odnowionych obrzędów pogrzebu, dostrzeżenie jej paschalnego charakteru.enCC-BY - Uznanie autorstwahopeeschatologyliturgySecond Vatican CouncilVatican IIChristian hoperenewed funeral ritesfuneral ritesfuneralsritesliturgical ritesliturgicstheologynadziejaeschatologialiturgiasobór watykański IInadzieja chrześcijańskaodnowione obrzędy pogrzeboweobrzędy pogrzebowepogrzebyobrzędyobrzędy liturgiczneliturgikateologiaArticle