Sienkiewicz, Edward2022-08-312022-08-312015Colloquia Theologica Ottoniana, 2015, nr 2, s. 195-222.1731-0555http://theo-logos.pl/xmlui/handle/123456789/698Autor tłumaczenia streszczenia: Mirosława Landowska.Nietrwałość i wyraźny współczesny kryzys wspólnot naturalnych rzutuje na niewłaściwe rozumienie chrześcijańskiej wspólnoty wiary, co z kolei powoduje jej niewłaściwe przeżywanie, doświadczenie. Niemałe znaczenie ma tutaj także daleko idąca instytucjonalizacja życia społecznego i zarazem nieufność wobec wielu instytucji, ich kontestowanie. Może to przyczyniać się do traktowania instytucjonalizacji wiary – Kościoła – jako instytucji, przy zatrzymywaniu uwagi, także przez praktykujących chrześcijan, tylko na zewnętrznych jej aspektach. Tymczasem źródłem i podstawą wspólnoty wierzących jest misterium paschalne Jezusa. Realizując w pełni obietnice starotestamentowe, Jezus podczas pożegnalnego posiłku ze swoimi uczniami w Wieczerniku prosi Ojca o taką miłość i jedność między nimi, jaka jest właściwa Ojcu i Synowi. Podstawą tego jest obecność Jezusa z uczniami – w założonej przez Niego wspólnocie – której to obecności nie podważa nawet Jego śmierć. Wręcz przeciwnie. Składając siebie w ofierze Ojcu, Jezus usuwa najbardziej zakłócającą miłość i jedność przeszkodę, czyli grzech. Zmartwychwstając zaś, pozostaje we wspólnocie niezależnie od czasu i przestrzeni. Sakramentalnie, zarówno Jego śmierć, jak i obecność we wspólnocie po zmartwychwstaniu, urzeczywistnia łamanie chleb – Eucharystia. Jezus, pozostając w niej pokarmem dla wierzących, jest również najściślej zjednoczony z uczestnikami tego wydarzenia. Jednoczy ich też między sobą w taki sposób, jaki poza Eucharystią nie jest możliwy do osiągnięcia.Impermanence and contemporary crisis of natural communities, impacts on wrong understanding of the Christian community of faith, which in turn causes the improper experience. Great importance it is also far-reaching institutionalization of social life and at the same time mistrust of many institutions, their contesting. This may contribute to the treatment of institutionalization of faith – the Church, as an institution, while retaining attention, also by practicing Christians, just outside its aspects. Meanwhile, the source and foundation of the community of believers is the paschal mystery of Jesus. Implementing fully the promises of the Old Testament Jesus, during a farewell meal with his disciples in the Upper Room, he asks the Father to such love and unity among them, what is the appropriate Father and the Son. The basis for this is the presence of Jesus with his disciples – a community founded by him – which it does not undermine the presence of even his death. On the contrary, offering himself to the Father, Jesus removes most interfering love and unity obstacle, that is a sin. Rising from the dead and remains in the community regardless of time and space. Sacramentally, both his death and the presence in the community after the resurrection, embodies the breaking of the bread – the Eucharist. Jesus remaining in the food for the believers is also intimately united with the participants of the event. Also they are united among themselves in such a way that besides the Eucharist is not possible to achieve.plAttribution-ShareAlike 3.0 Polandhttp://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/pl/wspólnotaEucharystiaKościółstruktury społeczneinstytucjajednośćmiłośćprzymierzekomuniaśmierćzmartwychwstaniePaschaWieczernikOstatnia WieczerzaMisterium PaschalneBenedykt XVIJoseph RatzingerpapieżekapłaniduchowieństwoJezus ChrystusBibliaPismo ŚwiętesakramentyEucharystiaCiało ChrystusaKrew ChrystusacommunityEucharistChurchspołeczeństwosocietysocial structuresorganisationunitylovecovenantcommuniondeathResurrectionPaschLast SupperPaschal MysteryBenedict XVIpopesclergypriesthoodJesus ChristBiblesacramentsEucharistBody of ChristBlood of ChristwiarafaithCenacleUpper RoominstitutionArticle