Giambrone, Anthony2025-09-252025-09-252018Teologia w Polsce, 2018, Tom 12, Nr 2, s. 19-34.2956-63551732-4572https://theo-logos.pl/handle/123456789/36537Artykuł w języku angielskim.Nowoczesny sposób interpretacji Pisma Świętego, w tym zwłaszcza egzegeza historyczno-krytyczna, w wielu punktach musi zderzyć się z podejściem kościelno-dogmatycznym. Kwestią, która rodzi w tym spotkaniu szczególnie dużo wątpliwości, jest historyczność Jezusa, a zwłaszcza czynionych przez Niego cudów. Dla nowoczesnej mentalności cuda są czymś skrajnie obcym, toteż od kilkuset lat pojawiają się próby takiej interpretacji przekazu Ewangelii, która wykluczyłaby literalne przyjmowanie opisów wydarzeń cudownych. Również i dziś w egzegezie toczy się pewien spór pomiędzy tymi, którzy mocno tkwią w nowoczesnym, racjonalistycznym paradygmacie, a tymi, którzy starają się być zakorzenieni nade wszystko w tradycyjnej teologii. Niniejszy artykuł dowodzi, że współczesna egzegeza z konieczności prowadzi do decyzji wiary. Tylko owa wiara może opowiedzieć się za prawdą Ewangelii, niezależnie od kwestii historycznego charakteru opisów cudów w tekstach biblijnych. Ostatecznie sprawa Jezusa i Jego cudów jest sprawą wiary, a nie samych badań historycznych.enCC-BY - Uznanie autorstwamiraclesexegesismodernismhistorical Jesusresurrectionbiblical studieshistorical-critical exegesishistorical-critical methodbiblical exegesisBibleinterpretation of the Bibletheologybiblical theologycontemporary exegesishistoricitycudaegzegezamodernizmJezus historycznyzmartwychwstaniebiblistykaegzegeza historyczno-krytycznametoda historyczno-krytycznaegzegeza biblijnaBibliaPismo Święteinterpretacja Bibliiteologiateologia biblijnaegzegeza współczesnahistorycznośćArticle