Kaczor, Monika2024-04-102024-04-102019Analecta Cracoviensia, 2019, T. 51, s. 85-98.0209-08642391-6842http://theo-logos.pl/xmlui/handle/123456789/14938Celem referatu jest omówienie nieczystości w dyskusjach publicznych, która wykracza poza dobre obyczaje językowe. Jest to forma nadużycia językowego, obniżająca publiczną przyzwoitość. W sporach publicznych nie myśli się o niej w znaczeniu religijnym, ale przede wszystkim w kontekście moralności społecznej, a w szczególności zasad moralnych. O „nieczystości” mówi się tam, gdzie dostrzega się słabość moralną człowieka, jego stan moralnie patologiczny, dno, upadek, brak umiejętności konsekwentnego kierowania się zasadami moralnymi i podporządkowania im swojego działania w sferze społecznej. Przez „nieczystość” użytkownicy języka wskazują na niemożliwość zaakceptowania krzywdy człowieka, niesprawiedliwego prawa, bezczynności wobec zła.The purpose of the paper is to discuss impurity in public discussions that goes beyond good language practices. It is a form of linguistic abuse that reduces public decency. In public disputes, it is not thought of in a religious sense, but primarily in the context of social morality, and in particular moral principles. The “uncleanness” is spoken of where one sees the moral weakness of man, his morally pathological condition, bottom, fall, lack of the ability to consistently follow moral principles and subordinate them to their actions in the social sphere. Through “uncleanness,” language users point to the inability to accept human harm, unfair law, and inaction against evil.plAttribution-NonCommercial-NoDerivs 3.0 Polandhttp://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/pl/etyka słowahigiena werbalnamoralność społecznanieczystośćtabudyskusjedyskusje publicznesłowojęzykniemoralnośćgrzechmetaforaword ethicsverbal hygienesocial moralityimpuritytaboodiscussionspublic discussionswordlanguageimmoralitysinmetaphorArticle