Zarzycki, Stanisław T.2024-08-282024-08-282014Communio, 2014, R. 34, nr 2 (186), s. 123-144.0208-7995http://theo-logos.pl/xmlui/handle/123456789/19976Uzyskanie stadium modlitwy serca wymaga od chrześcijanina głębokiej interioryzacji Słowa Bożego i wiary. Autor artykułu omawia ten proces na podstawie nauki i doświadczenia duchowego św. Augustyna, według którego człowiek pragnący zjednoczyć się z Bogiem w miłości winien „powrócić do swego serca” (rozumianego w sensie biblijnym) i wspomagany łaską Boga, „przekroczyć siebie samego” ku Niemu. Autor podaje jeszcze dwie inne drogi praktykowane dziś, prowadzące do stanu modlitwy serca: jedną, opartą na tradycyjnych metodach modlitwy myślnej uzyskującą postać głębszej medytacji; drugą, według odnowionej lectio divina, pokazując sposób dojścia do niej przez odpowiednio przeżywaną lekturę duchową Słowa Bożego (lectio), medytację nad nim (meditatio) i modlitwę wewnętrzną (oratio). Taka modlitwa jest bardziej dziełem Ducha Świętego w sercu chrześcijanina niż owocem jego wysiłku i wyraża się wyraźną synowską postawą wobec Boga Ojca.plAttribution-ShareAlike 3.0 Polandhttp://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/pl/teologiatheologyteologia duchowościtheology of spiritualityrozmyślaniereflectionmedytacjameditationmodlitwaprayermodlitwa sercaprayer of the heartAugustyn z HipponyAugustine of Hippodoktorzy KościołaDoctors of the Churchojcowie KościołaChurch FathersĆwiczenia duchoweSpiritual ExercisesIgnacy LoyolaIgnatius Loyoladuchowość ignacjańskaIgnatian spiritualityArticle