Potoczny, Mateusz2025-02-212025-02-212013Liturgia Sacra, 2013, R. 19, nr 1 (41), s. 65-81.1234-4214https://theo-logos.pl/handle/123456789/28259Artykuł w języku włoskim.Współczesny obrzęd dedykacji kościoła, zarówno w tradycji bizantyńskiej, jak i łacińskiej, jest owocem długiego rozwoju historycznego. Do sprawowanej początkowo uroczystej celebracji inauguracyjnej Eucharystii z czasem zaczęto dodawać „dodatkowe” czynności, symboliczne czyniąc z uroczystości dedykacyjnej jedną z najbardziej rozbudowanych celebracji liturgicznych Kościoła. Choć struktura rytów na przestrzeni wieków ulegała zmianom, większość z owych elementów „dodanych” przetrwała do dziś. Najważniejsze z nich to: przeniesienie i złożenie w ołtarzu relikwii świętych męczenników (lub w razie ich braku relikwii innych świętych), liczne aspersje i namaszczenia (ściany, ołtarz) oraz obrzędy związane z otwarciem nowej świątyni. Niniejszy artykuł stanowi wprowadzenie w studium historyczno-teologiczne tych właśnie obrzędów.itCC-BY-NC-SA - Uznanie autorstwa - Użycie niekomercyjne - Na tych samych warunkachteologiatheologyliturgikaliturgicsdedykacja kościołakonsekracjakonsekracja kościołakościołyconsecrationconsecration of the churchchurchesobrzędy religijneobrzęd dedykacji kościołareligious ritesrite of dedication of the churchtradycja bizantyjskatradycja łacińskaByzantine traditionLatin traditionliturgiadedicazione della chiesarituali religiosiArticle