Woźniak, Zbigniew2022-08-302022-08-302015Colloquia Theologica Ottoniana, 2015, nr 1, s. 171-190.1731-0555http://theo-logos.pl/xmlui/handle/123456789/687Autor tłumaczenia streszczenia: Mirosława Landowska.Cechą charakterystyczną języka religijnego jest jego uniwersalność. Ponieważ stanowi narzędzie przekazu treści metafizycznych pomiędzy ludźmi zróżnicowanymi wiekowo, społecznie, pod względem wykształcenia i profesji, a zarazem komunikuje człowieka z Bogiem, musi odznaczać się niezwykłym bogactwem i elastycznością. Przekaz fundamentalnych treści będących kerygmatem bądź parenezą pozostaje niezmienny, natomiast zmieniająca się ludzka mentalność oraz ewoluujący język poszukują wciąż nowych form wyrazu. Pieśń i piosenka religijna w swoim rozwoju są przykładem ewolucji języka, ludzkiego ducha, a także duszy całego narodu. Pieśń religijna jest zakorzeniona w Piśmie Świętym, w liturgii Kościoła i w życiu narodu, a w warstwie muzycznej czerpie inspirację z melodii ludowych i sięga do chorału gregoriańskiego. Piosenka religijna ma zaledwie nieco ponad pół wieku i również posila się analogicznymi źródłami w warstwie tekstowej, a muzycznie nawiązuje do stylów i gatunków właściwych muzyce rozrywkowej. Propaguje wartości religijne, etyczne i poznawcze. Budzi poczucie piękna i otwiera na Boga, a odwołując się do duchowych i emocjonalnych przeżyć, ułatwia integrację we wspólnotach. Koegzystowanie obok siebie pieśni i piosenek religijnych jest dla obu tych gatunków korzystne. To, czego nie można wyśpiewać w pieśni, znajduje swój wyraz i formę w piosence. Granicą, której piosenka nie powinna przekraczać, jest liturgia eucharystyczna, będąca sama w sobie wartością i zasadniczo niepotrzebująca muzyki dla ważności celebrowanych misteriów. Dlatego też warstwa muzyczna nigdy nie eksponuje samej siebie, lecz służy Słowu Bożemu.A characteristic feature of religious language is its versatility. As a tool for communication between people of metaphysical content varied in age, socially, in terms of education and profession, and also communicates with God, must display the extraordinary richness and flexibility. The message content being fundamental kerygma, or parenesis remains unchanged, while changing and evolving human mentality language is still looking for new forms of expression. Song and religious song in its development are examples of the evolution of language, the human spirit, and soul of the entire nation. Religious song is rooted in Scripture, the liturgy of the Church and the life of the nation, and the musical layer draws creativity of folk tunes and goes back to Gregorian chant. Religious song is just a little more than half a century, and also draws from analogous sources in the text layer, and musically refers to the styles and genres appropriate pop music. It promotes the value of religious, ethical, and cognitive. Awakens a sense of beauty and opens on God, and referring to the spiritual and emotional experience, facilitates the integration of communities. Coexist next to each other songs and religious songs are both beneficial. This is what you can not sing in the song finds its expression and form in the song. Abroad, the song should not exceed the liturgy of the Eucharist, which in itself is a value and generally does not need music for the validity of the mysteries celebrated. Therefore, musical layer never exposes itself, but is the Word of God.plAttribution-ShareAlike 3.0 Polandhttp://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/pl/językliturgia eucharystycznaEucharystialiturgiajęzykoznawstwosobór watykański IIteologiamuzykaSłowo Bożesong of religionlanguageliturgy of the EucharistWord of Godpieśni religijnereligious songsliturgylinguisticsVatican IISecond Vatican CouncilcounciltheologymusicEucharistpiosenki religijneArticle