Drozdek, Adam2024-02-272024-02-272010Analecta Cracoviensia, 2010, t. 42, s. 23-41.0209-0864http://theo-logos.pl/xmlui/handle/123456789/13746Artykuł w języku angielskim.Tatiszczew był zdolnym administratorem, lecz pamięta się go dziś głównie ze względu na monumentalną Historię rosyjską, wydaną dopiero po jego śmierci. Zalicza się go głównych przedstawicieli Oświecenia w Rosji. Choć uważał się za niekompetentnego w dziedzinie filozofii i teologii, rozważał zagadnienia teologiczne i filozoficzne w Rozmowie dwóch przyjaciół o pożytku wiedzy i szkół, w Historii oraz w Testamencie. Wierzył, że dusza jest doskonała i że ciało jest przeszkodą w ujawnianiu jej doskonałości, że wszystko, co Bóg stworzył, jest dobre, a zło płynie z nieumiarkowanego użytkowania tego, co stworzone. Wierzył w istnienie dwóch praw - naturalnego i objawionego - i próbował bez powodzenia obydwa prawa pogodzić. Podkreślał wagę edukacji jako drogi do porządnego życia, a podstawą edukacji miała być znajomość praw boskich, a więc teologia. Miał wielki respekt dla Piotra I i dla wszelkiej władzy, nawet niekompetentnej, co wynikało z jego przekonania, że wszelka władza pochodzi od Boga. Wyraża się w tym jego wiara w opatrznościowy wpływ Boga na losy poszczególnych ludzi i całych narodów, w czym zdecydowanie był przeciwnikiem deizmu.enAttribution-NonCommercial-NoDerivs 3.0 Polandhttp://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/pl/Wasilij TatiszczewHistoria Rosji od czasów najdawniejszychoświecenieRosjafilozofiateologiaedukacjaprawoprawo boskieprawo ludzkiespołeczeństwopolitykaVasily TatishchevHistory of RussiaEnlightenmentRussiaphilosophytheologyeducationlawdivine lawhuman lawsocietypoliticsArticle