Janocha, WitoldZielińska-Król, Katarzyna2023-06-152023-06-152013Roczniki Nauk o Rodzinie, 2013, T. 5(60), s. 207-220.2081-2078http://theo-logos.pl/xmlui/handle/123456789/8269Artykuł w języku angielskim. Zawiera wykresy.Disability in Poland has recently become a frequent subject of research and investigation. But the studies have mainly focused on psychological issues, as well as a social support of the disabled and their families. A disabled person’s religiosity has been hardly ever investigated, and particularly there is hardly any evidence of research on how religion helps to experience disability. The impressive number of studies conducted in the United States, Canada or other countries clearly indicate that religion plays a key role in living a traumatic situation. For the disabled and their families both the individual and social dimension of the faith are of paramount importance; the individual dimension includes prayer and faith in God, the social dimension comprises community meetings, discussions, and intercessory prayers. These practices, in addition to the salvific and spiritual dimension, have a positive effect on improving mental condition of a person, they support treatment and encourage the pursuit of full ability.W ostatnich latach można zaobserwować w Polsce dynamiczny rozwój badań w obrębie problematyki niepełnosprawności. W przeważającej mierze eksploracje te dotyczą zagadnień psychologicznych, wsparcia społecznego i rodziny osób niepełnosprawnych. W dalszym ciągu niezbadanymi pozostają zagadnienia dotyczące religijności osób niepełnosprawnych, a zwłaszcza roli religii w doświadczaniu niepełnosprawności. Imponująca liczba badań przeprowadzonych w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie czy innych krajach jednoznacznie wskazuje, iż religia pełni kluczową rolę w przeżywaniu sytuacji traumatycznych. Zarówno wymiar indywidualny wiary, jakim jest modlitwa, zawierzenie Bogu, jak i wymiar wspólnotowy: spotkania, rozmowy, modlitwy wstawiennicze, mają niezwykłe znaczenie dla osób niepełnosprawnych i ich rodzin. Praktyki te, oprócz wymiaru zbawczego czy duchowego, wpływają także na poprawę kondycji psychicznej, wspomagają leczenie, motywują do większego zaangażowania w dążeniu do pełnej sprawności.enAttribution-NonCommercial-NoDerivs 3.0 Polandhttp://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/pl/disabilitydisabledreligiousnesspeople with disabilitiesfaithresearchniepełnosprawnośćniepełnosprawnireligijnośćosoby niepełnosprawnewiarabadaniaArticle