Gogola, Jerzy Wiesław2025-03-262025-03-262013Itinera Spiritualia, 2013, Vol. 6, s. 143-152.1898-6811https://theo-logos.pl/handle/123456789/29920Artykuł w języku włoskim.Treść artykułu zostaje rozwinięta w dwóch odsłonach. Najpierw podkreśla się ważność osoby ludzkiej w życiu wspólnotowym, a mianowicie, że znajduje się ona w centrum zainteresowania Boga, Kościoła, a co za tym idzie także życia zakonnego. Następnie nasza uwaga zostaje poświęcona formacji osoby do miłości. Aby człowiek mógł się rozwijać, musi całkowicie oddać się Bogu i innym. Wspólnota zakonna stwarza ogromne możliwości służby własnymi talentami. Trzy terezjańskie cnoty – miłość bliźniego, oderwanie serca od stworzeń, od samego siebie i pokora – stanowią konkretną wskazówkę do wkroczenia na drogę formacji do miłości i podjęcia tej służby.itCC-BY-ND - Uznanie autorstwa - Bez utworów zależnychbraterskie życie zakonneżycie zakonneżycie braterskiecnotymiłośćmiłość prawdziwamiłość bliźniegooderwanie serca od stworzeńoderwanie serca od samego siebiepokoracnoty terezjańskieteologiateologia duchowościduchowośćduchowość karmelitańskaformacja do miłościformacjaBógKościółwspólnota zakonnaKarmelsłużbaformacja do służby miłościfraternal monastic lifemonastic lifefraternal lifevirtueslovetrue lovelove of neighbourdetachment of heart from creaturesdetachment of heart from selfhumilityTeresian virtuestheologytheology of spiritualityspiritualityCarmelite spiritualityformation for loveformationGodChurchmonastic communityCarmelserviceformation for the service of loveArticle