Pikor, Wojciech2024-10-102024-10-102011The Biblical Annals, 2011, T. 1, nr 1, s. 41-58.2083-22222451-2168https://theo-logos.pl/handle/123456789/21550Artykuł w języku angielskim.Iz 12,1-6 to pieśń wysławiająca Boga, który jest doświadczany przez proroka i jego słuchaczy jako zbawienie. Szczególnym znakiem tej zbawczej obecności Boga jest Syjon. To tam są usytuowane „zdroje zbawienia”, z których „będą czerpać z radością” adresaci pieśni. W kontekście Izajaszowej metaforyki wody związanej ze Syjonem Bóg objawia się jako zbawienie poprzez swoje słowa, którymi wzywa człowieka do porzucenia lęku i oparcia się wyłącznie na potędze Jego osoby. To orędzie Iz 12,1-6 zostało odczytane poprzez usytuowanie tej pieśni wewnątrz Księgi Izajasza, następnie poprzez analizę kompozycji pieśni w relacji do motywów soteriologicznych w niej obecnych, wreszcie poprzez analizę egzegetyczną, która skupiła się na trzech elementach: dynamice świadectwa o Bogu Zbawcy, charakterystyce Boga jako Zbawienie i tożsamości „zdrojów zbawienia” na Syjonie.enCC-BY - Uznanie autorstwaBook of IsaiahIsa 12metaphor of watersalvationexodusZionwaterBibleOld Testamentdynamism of salvationKsięga IzajaszaIz 12metafora wodyzbawieniewyjścieSyjonwodaBibliaPismo ŚwięteStary Testamentdynamizm zbawieniaArticle