Miczyński, Jan2023-08-212023-08-212009Roczniki Teologii Duchowości, 2009, T. 1(56), s. 207-214.2081-6146http://theo-logos.pl/xmlui/handle/123456789/9945Artykuł w języku włoskim.Szczególnym miejscem rozeznawania duchowego jest kierownictwo duchowe, które należy rozumieć jako pomoc w stawaniu się dojrzałym w wierze, w otwieraniu się na działanie Ducha Świętego. Celem jest rozwój człowieka, czyli stawanie się podobnym do Jezusa Chrystusa. Kierownictwo duchowe może być również definiowane jako przekazywanie wiary przez osobę podejmującą się funkcji kierownika duchowego. Celem jest pozwolenie, aby w osobie kierowanej wzrasta Chrystus. W świetle Mt 28, 19 sprawowanie kierownictwa jest wpisane w strukturę hierarchiczna Kościoła. Przedmiotem rozeznawania w sakramencie pokuty winno być odkrywanie sposobu udzielania się Boga, a także Jego woli. Kierownik winien nieustannie zwracać uwagę na harmonijny wzrost modlitwy i pokory u penitenta, biorąc pod uwagę i rozumiejąc wszystkie zdolności osoby kierowanej, jej słabości oraz łaski udzielane przez Ducha Świętego.itAttribution-NonCommercial-NoDerivs 3.0 Polandhttp://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/pl/direzione spiritualediscernimento spiritualesacramento della penitenzadirettore spiritualekierownictwo duchowerozeznawanie duchowesakrament pojednanialiteratura teologicznawłoska literatura teologicznaduchowośćwiararozwój człowiekaprzekazywanie wiaryspiritual directionspiritual discernmentsacrament of reconciliationtheological literatureItalian theological literaturespiritualityfaithhuman developmenttransmission of faithliteraturaliteraturekierownictwo duchowespiritual guidancekierownicy duchowispiritual directorssakramentysacramentsArticle