Makselon, Józef2023-06-022023-06-021995Analecta Cracoviensia, 1995, T. 27, s. 13-18.0209-0864http://theo-logos.pl/xmlui/handle/123456789/7901Artykuł w języku angielskim.Cierpienie jest podstawową sytuacją graniczną człowieka. Odwołując się do klasycznych prac psychologicznych oraz myśli Jana Pawła II, zawartych w Apostolskim liście o chrześcijańskim sensie ludzkiego cierpienia „Salvifici Doloris”, i własnych badań, autor najpierw opisuje bogaty świat ludzkiego cierpienia, a następnie zwraca uwagę na zasadnicze funkcje religijności w przeżywaniu cierpienia. Stawia 3 tezy: (1) cierpienie ukierunkowuje człowieka na Boga, (2) religijna koncepcja cierpienia burzy iluzoryczną wizję życia i (3) doświadczenie cierpienia wprowadza w problematykę sensu ludzkiej egzystencji. Personalistyczna analiza egzystencji człowieka, opierająca się na koncepcji cywilizacji miłości, pozwala wyodrębnić następujące wymiary sensu cierpienia: intrapersonalny, interpersonalny i uniwersalny.enAttribution-NonCommercial-NoDerivs 3.0 Polandhttp://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/pl/religiousnesssufferinghumanpersonexperiencereligious conceptualization of sufferingreligijnośćcierpienieczłowiekosobadoświadczeniereligijna konceptualizacja cierpieniaArticle