Magnante, Antonio2024-10-072024-10-072016Roczniki Teologiczne, 2016, T. 63, nr 10, s. 141-160.2543-59732353-7272https://theo-logos.pl/handle/123456789/21243Artykuł w języku angielskim.Following the example of Jesus Christ and Paul of Tarsus, the Church has adopted the Psalms as its privileged prayer book. Some objections have been put forward against such poems because they belong to a given people, culture, and tradition. Thus author believes that something new is to be proposed and taught. First, the “I” of the author and the “I” of the community have to surrender to the “I” of the poem. Second, since the human being, created in God’s image and likeness, is placed at the centre of the universe, he can perform a cosmic liturgy in honour of God. In this way he becomes the representative of all humanity spread all over the world. Once he has collected all the voices of humanity he has to present them, as a pure sacrifice, to the heart of Christ.Kościół, idąc za przykładem Jezusa z Nazaretu i wskazówkami Pawła z Tarsu, szczególnie wyróżnił Psałterz jako materiał modlitewny, mimo że niektóre psalmy wzbudzają kontrowersje, gdyż przynależą one do specyficznego kręgu kulturowego. Wychodząc naprzeciw powyższym zastrzeżeniom, autor proponuje, aby podczas używania modlitwy z psalmami zastąpić jaźń autora jaźnią utworu. Po drugie, poprzez modlitwę psalmami możliwe jest uwielbienie dzieła stworzenia. Modlący reprezentuje stworzenie i poddaje je jako ofiarę dla Serca Chrystusowego.enCC-BY-NC-ND - Uznanie autorstwa - Użycie niekomercyjne - Bez utworów zależnychpsalmsprayerpriesthoodpsalterwiecznośćpsalmymodlitwakapłaństwopsałterzeternityArticle