Walkusz, Jan2024-11-142024-11-142018Roczniki Teologiczne, 2018, T. 65, nr 4, s. 73-82.2543-59732353-7272https://theo-logos.pl/handle/123456789/23582Pope Benedict XV (1914-1922) is often called a ‘missionary Pope’ on the grounds of his effort to redefine and to offer a new vision of the missionary activity of the Church. The crucial principle of the renewed missionary vision was to deprive it of the political factor. Another novelty introduced by the Pontiff was to introduce the native hierarchy along with the ecclesiastical administration in the missionary countries and to foster the education and the autonomy of the local clergy. The modern, groundbreaking teaching was defined in the encyclical letter Maximum illud promulgated on 30/11/1919.Papież Benedykt XV (1914-1922), z racji konsekwentnego przeorientowania dotychczasowej praktyki i spojrzenia na dzieło misyjne Kościoła, zwany jest papieżem misyjnym. Jego bowiem program w tym względzie zasadzał się na dążeniu do odpolitycznienia dzieła misyjnego, tworzeniu podstaw trwałej i rodzimej administracji na terenach misyjnych, trosce o kształcenie rodzimego duchowieństwa i jego pełną autonomię oraz na wskroś nowoczesnym nauczaniu misyjnym (encyklika Maximum illud z 30 listopada 1919 r.).plCC-BY-NC-ND - Uznanie autorstwa - Użycie niekomercyjne - Bez utworów zależnychBenedict XVpapacymissiologyhistory of missionslocal ChurchhistorymissionspopesBenedict XV's missionary programmeChurchChurch historyBenedykt XVpapiestwomisjologiahistoria misjiKościół rodzimyKościół lokalnyhistoriamisjepapieżemisyjny program Benedykta XVKościółhistoria KościołaMaximum illudArticle