Nowaczyk-Basińska, Katarzyna2025-09-222025-09-222017Kultura-Media-Teologia, 2017, nr 28, s. 74-89.2081-8971https://theo-logos.pl/handle/123456789/36211W artykule przedstawiam wybrane współczesne projekty dotyczące technologicznie konstruowanej nieśmiertelności i zestawiam je z myślą dziewiętnastowiecznego filozofa Nikołaja Fiodorowa – niestrudzonego propagatora idei wskrzeszania zmarłych. Filozofia Fiodorowa, która zamiast kontemplować zjawiska, postuluje aktywny udział w ich tworzeniu, znajduje zaskakujące przedłużenie w aktualnie rozwijanych projektach kulturowo-technologicznych związanych z przywróceniem ciału życia. Fiodorow łączył w spójną i koherentną całość założenia religijne i naukowe, inaczej jednak niż XXI wiek, który wytrąca nieśmiertelność z orbity rozważań religijnych i duchowych, a zaczyna szukać dla niej uzasadnienia w postępie technologicznym, dyskursach post- i transhumanistycznych oraz w mechanizmach wolnego rynku.In the article I am presenting the selected contemporary projects of technologically constructed immortality and I am correlating them with a nineteenth-century philosophy of Nikolay Fyodorov - a tireless promoter of the idea of resurrecting of the dead. The Fyodorov’s philosophy, which instead of contemplating the phenomenon calls for active participation in their creation, is a surprising extension of the currently developed cultural and technological projects related to restorting life to the body. In a coherent and consistent vision Fyodorov combines religious and scientific assumptions differently than the twenty-first century, which starts looking for the justification of immortality in technological progress, the post- and transhumanist discourses and mechanisms of the free market.plCC-BY-ND - Uznanie autorstwa - Bez utworów zależnychnieśmiertelnośćposthumanizmtranshumanizmzmartwychwstaniekrionikaawatartechnokulturaNikołaj FiodorowśmierćimmortalityposthumanismtranshumanismresurrectioncryonicsavatartechnocultureNikolai FyodorovdeathArticle