Guerra Gomez, Manuel2023-05-292023-05-291995Analecta Cracoviensia, 1995, T. 27, s. 123-140.0209-0864http://theo-logos.pl/xmlui/handle/123456789/7751Artykuł w języku hiszpańskim.Istnienie sekt potwierdza powszechnie już przyjmowany przez fenomenologów religii fakt, że zmysł religijny jest wpisany w ludzką naturę. Ale równocześnie są one znakiem i przyczyną degradacji religijnej, postępującej od teocentryzmu wieków średnich do antropocentryzmu epoki nowożytnej i postmodernizmu zachodniego. Oto stopnie ich określeń i redukcji: (1) Kościół (katolicki) i religie niechrześcijańskie nie, Jezus Chrystus tak; (2) „Jezus” i kościoły chrześcijańskie nie; „Chrystus” tak; (3) Chrystus nie, Bóg tak; (4) Bóg nie, religia tak; (5) religia nie, to co ludzkie, ubóstwione, tak. Retrospektywne spojrzenie na inne sytuacje historyczne pozwala dostrzec niebieskie światło i znaki nadziei z głębi tej studni, która wydaje się być bez wyjścia.plAttribution-NonCommercial-NoDerivs 3.0 Polandhttp://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/pl/sektyreligiareligijnośćpostmodernizmdegradacja religijnasens religijnyBógJezus Chrystuswiarawierzeniasectsreligionreligiosnesspostmodernismreligious degradationreligious meaningGodJesus Christfaithbeliefssectasreligiónreligiosidadposmodernismodegradación religiosasentido religiosoDiosJesús CristofecreenciasLas sectas y la degradación del sentido religioso en la modernidad y posmodernidad occidentalSekty i degradacja sensu religijnego w epoce nowożytnej i w postmodernizmie zachodnimArticle