Kochańczyk-Bonińska, Karolina2024-12-182024-12-182017Verbum Vitae, 2017, T. 31, s. 269-281.1644-85612451-280Xhttps://theo-logos.pl/handle/123456789/25739Maksym Wyznawca łączy szeroko rozumianą tradycję filozoficzną z dziedzictwem teologicznym, ale także formułuje własne, oryginalne tezy dotyczące roli człowieka we wszechświecie. Spójna wizja kosmologiczna i antropologiczna staje się podstawą najgłębszej, wpisanej w ekonomię zbawienia, odpowiedzialności człowieka za wszechświat. Maksym rozpoznaje w człowieku nie tylko mikrokosmos, ale także pośrednika między stworzeniem i Stwórcą. Analiza dzieł Wyznawcy pozwala nam stwierdzić, że skoro ostatecznym przeznaczeniem wszechświata jest przebóstwienie, to zadaniem powierzonym człowiekowi jest rozpoznanie tego najgłębszego celu istnienia wszechświata i współuczestnictwo w jego urzeczywistnieniu.Maximus the Confessor combined rich philosophical traditions with atheological heritage, but he also presented his own original vision of the role of man in the universe. A coherent cosmological and anthropological system becomes the basis for the fundamental human responsibility for the universe within the divine economy. Maxim recognizes that man is not only the microcosm, but also the mediator, between creature and Creator. Analysis of the Confessor’s works allows us to conclude that since the ultimate aim of the universe is its deification, the mission entrusted to man is to recognize this purpose and to participate in its realization.plCC-BY-ND - Uznanie autorstwa - Bez utworów zależnychMaksym WyznawcaprzebóstwieniemikrokosmosmakrokosmosodpowiedzialnośćczłowiekkosmoskosmologiaantropologiazbawieniewszechświatteologiaMaximus the ConfessordeificationmicrocosmmacrocosmresponsibilityhumancosmoscosmologyanthropologysalvationuniversetheologyArticle