Wo Gott und Mensch beisammen sind

Abstract

Zasadnicza myśl Autora koncentruje się na Eucharystii. Słowo Wcielone oddało siebie na sposób eucharystyczny tylko i wyłącznie Kościołowi Świętemu. Poza Kościołem – stwierdza dobitnie Autor – nie ma Boga eucharystycznego. Nadto Autor zwraca uwagę na ważkość Dnia Pańskiego. Niedziela jest Dniem Zmartwychwstania Chrystusa, jest Wielkanocą. Ponieważ Eucharystia jest realną obecnością Chrystusa, stąd nagląca potrzeba przywrócenia głębokiego szacunku wobec Logosu eucharystycznego. Szacunek ten winien być również czytelny w sposobie przyjmowania Eucharystii. Refleksje nad tajemnicą Boga i człowieka przeprowadza Autor w kilku punktach: 1) Wprowadzenie. 2) Logos eucharystyczny. 3) Eucharystia jako pokarm. 4) Pierwszy dzień tygodnia. 5) Kult Eucharystii. 6) Wnioski końcowe, w których Autor przeprowadza następujące rozumowanie: a) Duch Święty zstąpił tylko na Niepokalaną Dziewicę z Nazaretu; b) Logos przyjmując niepokalane Ciało od Niepokalanej Dziewicy oddał Siebie na sposób eucharystyczny tylko swojej niepokalanej Oblubienicy, to znaczy Kościołowi Świętemu; c) Duch Święty zstępuje tylko i wyłącznie na Kościół Święty, na Oblubienicę Kyriosa; d) Tylko Kościół Święty aktualizuje Paschalne Misterium, a czyni to z polecenia Kyriosa. Tak więc Kościół Święty jest wspaniałym domem, w którym Bóg i człowiek mieszkają razem.