Siate perfetti. Lettura esegetica di Gc 1, 2-12

Abstract

Egzegeza perykopy Jk 1,2-12 ukazuje, że centralnym zagadnieniem studiowanego fragmentu jest wezwanie do chrześcijańskiej doskonałości. Autor Listu zachęca chrześcijan, aby byli we wszystkim „kompletni”, „w niczym nie wykazując braków”, a to jest owoc prawdziwej mądrości. Chrześcijańska mądrość objawia rzeczywisty sens prób-pokus i daje człowiekowi pewność, że przyjaźń z Bogiem jest rzeczą najlepszą. Stałość i wytrwałość w doświadczeniach stanowi o doskonałości drogi, która prowadzi do pełni chrześcijańskiego życia. Ta pełnia zaś ma charakter wyzwalający: kompletność-doskonałość czyni chrześcijanina wolnym od zamętów świata i kształtuje jego wiarę. Bóg, który obdarza człowieka prawdziwą mądrością i „wizją całości”, stabilizuje go niejako w jego bytowaniu. Chrześcijanin może więc radować się w każdej sytuacji życia, zarówno w bogactwie, jak i w ubóstwie, ponieważ przemijalność rzeczy tego świata nie odgrywa decydującej roli dla tego, kto miłuje Boga i żywi nadzieję, że otrzyma wieniec życia.