„Komunikacja wiary” w procesie „poszukiwania sensu” u osób niepełnosprawnych. Problemy węzłowe terapii i rehabilitacji „przez wiarę”

Abstract

Artykuł, odwołując się do kategorii osób niepełnosprawny, jest próbą ukazania aspektu wiary jako kluczowego w trudnym, ale możliwym do osiągnięcia procesie odnajdywania „poczucia sensu”, oznaczającego między innymi afirmację życia i interioryzację wewnętrznego stanu osoby zmagającej się z problemami egzystencjalnym^ w tym choroby i cierpienia). Zaproponowana refleksja zmierza do ukazania wiary jako elementu terapeutycznego w dynamicznym procesie transformacji intencjonalnej, czyli takiej, która przechodzi od stanu egzystencji („bytowania”, cierpiętnictwa, wiktymologii) do prawdziwego „egzystowania”, czyli życia pełnią własnych predyspozycji i możliwości(choć niekiedy mocno ograniczoną psycho-fizjologicznie). Pojęcie „poczucia sensu” zapożyczone jest z analizy egzystencjalnej Viktora Frankla. Zaprezentowany przewód myślowy odwołując się do logoterapii Frankla, zmierza do sformułowania postulatów (paradygmatów) dla oddzia­ływania pedagogicznego i terapeutycznego, uwzględniającego aspekt wiary, rozumianej jako wewnętrznej, osobowej i intencjonalnej relacji z Bogiem. Ponadto wprowadza nowatorskie koncepcje rehabilitacji i terapii wiary, oraz stara się zainicjować teoretyczną dyskusję nad ideą „komunikacji wiary” w stygmatyzacji cierpienia występującej u osób niepełnosprawnych. Artykuł zawiera: opis podstawowych założeń analizy egzystencjalnej Frankla z jego wyraźnym sprzeciwem wobec redukcjonistycznego ujmowania człowieka; pojęciowe określenie „poczucia sensu”; wskazanie na wiarę w procesie terapeutycznym (horyzontalnym i wertykalnym); uściślenia terminologiczne komunikacji wiary, terapii wiarą, rehabilitacji przez wiarę.The article, referring to the categories of persons disabled, is an attempt to show faith as a key aspect in the difficult but possible to achieve the process of finding “a sense of purpose”, meaning among other things, an affirmation of life and the interiorization of the internai state of a person struggling with existential problems (including disease and suffering). The proposed reflection aims to show faith as a therapeutic element in the dynamie process of transformation intentional, that is, one that goes firom the state of existence (“living”, victimology) to a real “someone has to live”, that is, the fullness of life own predispositions and capabilities (though sometimes strongly limited psycho-physiological). The concept of “sense of purpose” is borrowed from the analysis of existential Viktor Frankl. Presented thought cable referring to Frankl’s logotherapy aims to formulate postulates (paradigms) for pedagogie and therapeutical impact, taking into account the aspect of faith, understood as internal, personal and intentional relationship with God. Furthermore, it introduces novel concepts of rehabilitation and therapy of faith, and seeks to initiate a theoretical discussion of the concept of “communication of faith” in the stigma of suffering occurring in people with disabilities. The article includes: a description of the basic assumptions of Frankl’s existential analysis with its elear opposition to any reductionist human recognition; conceptual term “sense of purpose”; an indication of the belief in the therapeutic process (horizontal and vertical); clarify the terminology of communication faith belief therapy, rehabilitation through faith.