Teologiczna interpretacja początków misji mesjańskiej Jezusa według J. Ratzingera/Benedykta XVI

Abstract

Obecnie w teologicznej literaturze istnieje wiele opracowań postaci i historii Jezusa Chrystusa. Do najważniejszych należy J. Ratzingera/Benedykta XVI: Jezus z Nazaretu. Autor obiera metodę, która jego zdaniem prowadzi do ujęcia Fenomenu Jezusa Chrystusa na sposób pewnej christologia perennis, chrystologii wieczystej. Nie redukuje swego ujęcia ani do samego „Jezusa historii”, ani do samego „Chrystusa wiary”. Wiąże dwie drogi historyczną i wierzeniową w jedną. W ten sposób Papież wiąże współczesne ujęcia czysto historyczno-językowe z ujęciami metahistorycznymi. Łączy chrystologię odgórną i oddolną w jedną na podstawie pełnego realizmu języka biblijnego. Przy tym Jezus Ewangelii jest postacią mocno osadzoną w historii, choć nieredukowalną tylko do niej. Metodę tę wyprowadza Benedykt XVI/ J. Ratzinger ostatecznie z personalizmu, który wiąże hermeneutykę zjawiskową i głębinową, doktrynalną i ontologiczną. J. Ratzinger/Benedykt XVI zaznacza również, iż autorzy Pisma św. nie są autonomiczni, lecz są zapodmiotowani w „lud Boży”, czyli w Kościół, który jest żywym podmiotem pisma. Zatem, odpowiednio jeden fragment pisma trzeba interpretować w świetle całości. W rezultacie mówiąc z góry otrzymujemy obraz Jezusa jak najbardziej prawdziwy, realistyczny, a zarazem mistyczny i eschatologiczny.At present in theological literature there are numerous studies of the figure and history of Jesus Christ. One of the most important ones is J. Ratzinger/Benedict XVI's Jesus of Nazareth. The author chooses the method that – in his opinion – leads to the interpretation of the Phenomenon of Jesus Christ in the way of christologia perennis, perennial Christology. He does not reduce his approach either to the very “Jesus of history”, or the “Christ of the faith” only. He unites the two ways – the historical one and the religious one – into one. In this way the Pope connects the modern purely historical-linguistic approaches with the metahistorical ones. He joins the top-down Christology with the grass-roots Christology on the basis of the complete realism of the language of the Bible. Moreover, the Jesus of the Gospel is a figure that is well based in history, albeit not reducible to history only. Ultimately Benedict XVI/J. Ratzinger derives this method from personalism that connects phenomenal, in- -depth, doctrinal and ontological hermeneutics. J. Ratzinger also remarks that the authors of the Holy Writ are not autonomous, but they are subjects – that is “God’s people” – of the Church that is the ever alive subject of the Gospel. Hence, respectively, a fragment of the Writ has to be interpreted in the light of the whole. As a result we obtain – speaking in advance – a most realistic, true, and at the same time mystic and eschatological image of Jesus.