Jakiego ekumenizmu potrzebuje dziś Kościół?

Abstract

Artykuł poświęcony jest refleksji nad możliwym i pożądanym kształtem ekumenizmu w XXI wieku. Autor przeprowadza swe analizy na czterech polach: ekumenizmu doktrynalnego, ekumenizmu duchowego i praktycznego, ekumenizmu misyjnego oraz rozumienia paradygmatu ekumenicznego przez papieża Franciszka. W dziedzinie ekumenizmu doktrynalnego Autor postuluje tworzenie dokumentów dialogu w sposób możliwie krótki i prosty oraz szersze wykorzystanie w dialogu zasady „hierarchii prawd” oraz kategorii theologumenonu. W dziedzinie ekumenizmu duchowego i praktycznego wskazuje na pożyteczność wspólnot ekumenicznych w rodzaju Międzynarodowej Wspólnoty Ekumenicznej, będących swoistymi „laboratoriami ekumenizmu” Autor postuluje następnie powrót do misyjnych korzeni ruchu ekumenicznego twierdząc, że może to skutecznie przysporzyć ekumenizmowi nowego impetu. W ostatniej części artykułu Autor analizuje tezę Petera Hockena o zmianie paradygmatu ekumenicznego przez obecnego papieża konstatując, że podejście Franciszka stanowi niezbędne uzupełnienie dotychczasowego rozumienia ruchu ekumenicznego, nie jego zmianę. Wszystkie wymienione części artykułu zawierają wskazanie na niezbędne – zdaniem Autora – korekty ruchu ekumenicznego, aby nadać mu nowy, niezbędny dynamizm.In the article Author reflects upon the possible and desired shape of ecumenism in the 21st century. He leads his analyses in quadruple domain of doctrinal ecumenism, spiritual and practical ecumenism, missional ecumenism and the understanding of ecumenical paradigm by Pope Francis. In the domain of doctrinal ecumenism Author postulates to prepare the documents of dialogue shorter and more simple as well as wider exploitation of the rule of the “hierarchy of truth” and of the category of theologumenon. In the domain of spiritual and practical ecumenism Author points out at the ecumenical communities like the International Ecumenical Fellowship, being the specific “laboratories of ecumenism”. Author then postulates the come back to the roots of the ecumenical movement arguing, that this could put into ecumenism new energy. In the last part of the article Author analyses Peter Hocken’s thesis about the change of ecumenical paradigm by present Pope and states, that Francis’ approach constitutes the necessary completion of hitherto prevailing understanding of the ecumenical movement, but not its change. All enumerated parts of the article contain the necessary – in Author’s opinion – corrections of the ecumenical movement in order to put into it new indispensable dynamism.