Osoba św. Melanii Młodszej w świetle Vita Sanctae Melaniae Senatricis Romae autorstwa Geroncjusza

Abstract

St. Melanie the Younger was born in Rome in 383 or 385 A.D. in a rich and wellknown family Valeria. She was the daughter of Valerius Publicoli, a Roman senator, and Albina Ceionia as well as the granddaughter of Malanie the Older, a Christian ascet and founder of many monasteries. At the age of 14, upon her parents’ decision, she married her cousin, a 17 year old Valerius Pinianus. She preferred to run a life focused on God and she continuously encouraged her husband to follow her example too. After their two children had died, both Melanie and her husband made a decision to live in ascesis and resigned from all signs of belonging to the upper social class. They started selling their mansions scattered all over the world one by one and donated their money to people in need. Having left Rome, they proceeded to Nola where they met St. Paulin, and next to Africa, where they met St. Augustine. After spending 7 years in Africa, they went to the Holy Land. There Melanie also founded monasteries. She spent a few years in the Mount of Olives living in severe ascesis. She went to Egypt, where she visited the most famous monastery life centres and hermits’ centres. Having returned to Jerusalem, Melanie came back to living in penance. She died on 31st December 439 A.D., in opinion about her holiness. In 1907 the Pope Pius X formally confirmed her liturgical worship.Wiadomości o życiu św. Melanii czerpiemy z życiorysu (w dwóch redakcjach, greckiej i łacińskiej) napisanego przez prezbitera Geroncjusza po roku 452. Św. Melania Młodsza urodziła się w Rzymie w 383 lub 385 roku, w zamożnej rodzinie Waleriuszy (gens Valeria). Była córką senatora Waleriusza Publicoli i Albiny Ceionia oraz wnuczką Melanii Starszej. W wieku 14 lat decyzją rodziców została żoną swego kuzyna, 17-letniego Waleriusza Pinianusa. Melania pragnęła prowadzić życie ascetyczne, do czego nieustannie zachęcała też swojego męża. Po śmierci dwójki dzieci wspólnie z mężem podjęli decyzję o życiu w ascezie. Sprzedali kolejno posiadłości rozrzucone po całym świecie, a pieniądze rozdawali na jałmużnę. Po opuszczeniu Rzymu udali się do św. Paulina w Noli, następnie do Afryki, gdzie spotkali się ze św. Augustynem. Po siedmiu latach pobytu w Afryce udali się do Ziemi Świętej. Melania ufundowała tam co najmniej dwa klasztory. Na Górze Oliwnej Melania spędziła kilka lat, żyjąc w surowej ascezie. Odbyła też podróż do Egiptu, gdzie odwiedziła najbardziej znane ośrodki życia monastycznego i pustelniczego. Zmarła 31 grudnia 439 roku w opinii świętości. W 1907 roku Pius X zatwierdził jej kult liturgiczny.