Trzeci okres życia człowieka. Stagnacja czy szansa na rozwój?

Abstract

The starting point for the analysis of this article are sociological and psychological studies on late maturity of a man living today. This point of view was used to further research on the issue of human functioning in the autumn of life. First, an attempt was made to define the concept of “aging process” and to present various types of human attitudes towards the phenomenon of aging. Then the analysis was conducted on the role of family in the lives of older people and attempts were made to answer the question posed in the title of the article. It turned out that for the elderly the family isthe most important reference plane. It guarantees acceptance, safety and care. Thisis where you can most effectively solve various human problems inherent in the people in the autumn of life. Man should develop on all levels of his personality throughout his life so also in the period of the late maturity. So that this development could reach the level of well-being, a person should have a clearly defined purpose and meaning of life. Theological anthropology reveals the truth about man and God – the Absolute Person who is the ultimate goal. The realization of this objective made authentically, on the level of personal dialogue leads man to the fullness of life.Punktem wyjścia do analiz zawartych w tym artykule są badania socjologiczne i psychologiczne dotyczące późnej dojrzałości współcześnie żyjącego człowieka. Ten punkt widzenia posłużył do dalszych badań nad zagadnieniem funkcjonowania człowieka w okresie jesieni życia. Najpierw podjęto próbę zdefiniowania pojęcia „proces starzenia” oraz zaprezentowania różnych typów postaw ludzkich wobec tego zjawiska. Następnie została przeprowadzona analiza dotycząca roli rodziny w życiu ludzi starszych oraz podjęto próbę odpowiedzi na pytanie postawione w tytule artykułu. Okazało się, że rodzina jest dla ludzi starszych gwarantem akceptacji, bezpieczeństwa i opieki. To w niej można najskuteczniej rozwiązywać różne ludzkie problemy charakterystyczne dla ludzi w jesieni życia. Człowiek winien rozwijać się na wszystkich poziomach swojej osobowości przez całe życie, również w okresie późnej dojrzałości. Aby ten rozwój mógł osiągnąć poziom dobrostanu, człowiek powinien mieć jasno sprecyzowany cel i sens życia. Celem ostatecznym człowieka, według antropologii teologicznej, jest Osoba Absolutna, jaką jest Bóg. Osiągnięcie tego celu jest możliwe na poziomie osobowego dialogu prowadzącego człowieka do pełni życia