Religiousness and the Experience of Suffering

Abstract

Cierpienie jest podstawową sytuacją graniczną człowieka. Odwołując się do klasycznych prac psychologicznych oraz myśli Jana Pawła II, zawartych w Apostolskim liście o chrześcijańskim sensie ludzkiego cierpienia „Salvifici Doloris”, i własnych badań, autor najpierw opisuje bogaty świat ludzkiego cierpienia, a następnie zwraca uwagę na zasadnicze funkcje religijności w przeżywaniu cierpienia. Stawia 3 tezy: (1) cierpienie ukierunkowuje człowieka na Boga, (2) religijna koncepcja cierpienia burzy iluzoryczną wizję życia i (3) doświadczenie cierpienia wprowadza w problematykę sensu ludzkiej egzystencji. Personalistyczna analiza egzystencji człowieka, opierająca się na koncepcji cywilizacji miłości, pozwala wyodrębnić następujące wymiary sensu cierpienia: intrapersonalny, interpersonalny i uniwersalny.