The Idea of Divine Mercy in the Private Visions of S. Faustina Kowalska in the Context of the Recent Theology

Abstract

Pojęcie Bożego Miłosierdzia, jakie pojawia się w prywatnych wizjach św. Faustyny Kowalskiej (1905-1938), jest wyraźnie osadzone w kontekście teologii miłosierdzia czasów, w jakich żyła autorka Dzienniczka. Wielki wpływ na kształtowanie idei miłosierdzia u Mistyczki z Krakowa miał jej kierownik duchowy, ks. Michaił Sopoćko, profesor dogmatyki na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie. Był on autorem licznych opracowań dotyczących Bożego Miłosierdzia, które zostały wydane książkowo po II wojnie światowej (por. Miłosierdzie Boga w dziełach Jego, Londyn 1959). Siostra Faustyna słuchała również licznych konferencji na temat Bożego Miłosierdzia wygłaszanych przez konferencjonistów i rekolekcjonistów w Zgromadzeniu Matki Bożej Miłosierdzia. Podobnie jak ks. M. Sopoćko rozróżniali oni przymioty Boga albo doskonałości wsobne: prostota, czyli niezłożoność, nieskończoność, wieczność i niezmienność oraz doskonałości „odnośne”: mądrość, dobrotliwość, opatrzność, sprawiedliwość i miłosierdzie. W takim kontekście miłosierdzie jawiło się jako „największy” atrybut Boga, chociaż teologia miała świadomość, że w Bogu wszystkie przymioty są jednakowe. Jej poznanie tajemnicy Bożej było oparte na głębokim doświadczeniu wewnętrznym, w którym ważne miejsce odgrywało zjednoczenie z Chrystusem w cierpieniu oraz wewnętrzne natchnienia i wizje. Mistyczka z Krakowa korzystała z tej teologii mówiąc o miłosierdziu, że jest ono „największym przymiotem Boga” w Trójcy Jedynego. Rozróżniała miłosierdzie Ojca, Syna i Ducha Świętego. Wskazywała na Ofiarę Chrystusa i Jego Zmartwychwstanie jako szczytowy moment objawienia miłosierdzia światu. Jednocześnie, w oparciu wewnętrzne doświadczenie, opisywała niezmierzoność Bożego Miłosierdzia odwołując się do poetyckich opisów: „ocean miłosierdzia”, „źródło miłosierdzia”, „głębia miłosierdzia”, „łono miłosierdzia”, „żywy zdrój wszelkich łask". Wielką pomocą w przekazywaniu tajemnicy miłosierdzia było dla Siostry Faustyny nabożeństwo do Bożego Miłosierdzia obejmujące kult obrazu Jezusa Miłosiernego, Święto Miłosierdzia, Koronka do Bożego Miłosierdzia.