Zwischen heidnischer und christlicher Kosmologie. Isidor von Sevilla und seine Weltanschauung

Abstract

Izydor z Sewilli wiele uwagi poświęcał astronomii, która była dla niego najważniejszą nauką w ramach septem artes liberales. Mimo że był on twórcą chrześcijańskim, nie traktował astronomii pogańskiej, w przeciwieństwie do wielu żyjących przed nim pisarzy eklezjastycznych, in extenso jako wiedzy zabobonnej. W „Origines” i w „De natura rerum” łączy z powodzeniem chrześcijańską i pogańską wizję świata, podając jego dualistyczną interpretację: alegoryczno-mistyczną oraz naukową. Oprócz analogii między wszechświatem a człowiekiem, Słońcem a Chrystusem, Księżycem a Kościołem itp., przekazuje znane z antycznych traktatów doksograficznych stricte naukowe definicje astronomiczne. Jego praca miała przede wszystkim charakter kompilatorski, lecz niektóre teorie biskupa z Sewilli odznaczały się samodzielnością - to właśnie autor „Origines” po raz pierwszy zdefiniował terminy „astronomia” i „astrologia”, którymi do jego czasów posługiwano się wymiennie. Trudno jest przecenić znaczenie Izydora w utrwalaniu nowej chrześcijańskiej, opartej jednak na dawnych antycznych korzeniach wizji świata.