La Divina misericordia e la giustizia di Dio nella riflessione di Giovanni Paolo II. Il contesto dell’esperienza mistica di Santa Suor Faustina Kowalska

Abstract

Temat Miłosierdzia Bożego i Bożej sprawiedliwości zajmuje ważne miejsce w nauczaniu Jana Pawła II zawartym w jego encyklice Dives in misericordia. Wychodząc od biblijnej refleksji nad miłosierdziem Boga objawianym w Starym Testamencie z całym bogactwem terminów (hebr. hesed, ahab, rahamim), Papież podkreśla, iż miłosierdzie zostało w pełni objawione w śmierci i Zmartwychwstaniu Chrystusa. Zrozumienie tajemnicy Miłosierdzia Bożego, będącej ukazaniem tajemnicy miłości Boga wobec człowieka, jest kluczem do pojęcia innych przymiotów Boga, szczególnie sprawiedliwości. Rodzi się ona z miłości Boga i realizuje się w miłości przynosząc owoce zbawienia. Misterium paschalne, będąc aktualizacją Miłosierdzia Bożego, jest jednocześnie usprawiedliwieniem człowieka, wynagrodzeniem za jego grzechy. Tak rozumiana sprawiedliwość Boga, różni się od sprawiedliwości pojmowanej prawnie, w której każdy powinien otrzymać to, co mu się należy - za zło odpowiednią karę, za dobro nagrodę. Warunkiem otrzymania usprawiedliwienia od Boga jest postawa przebaczenia i nawrócenia. Kontekstem dla refleksji teologicznej na temat relacji miłosierdzia do sprawiedliwości jest doświadczenie Boga opisane przez św. Siostrę Faustynę Kowalską w jej Dzienniczku. Jan Paweł II w ostatnich latach często odwołuje się do tego doświadczenia, by przybliżyć człowiekowi trzeciego tysiąclecia tajemnicę Boga sprawiedliwego, który jest miłosierdziem.