Rodzicom nowo narodzonych chłopców szczególnie lekarze amerykańscy proponują obrzezanie jako zabieg chirurgiczny o charakterze prewencyjnym. Celem zabiegu jest ochrona chłopca przed wystąpieniem w przyszłości infekcji urologicznych i wenerologicznych oraz raka prącia. Rodzice stają przed trudną decyzją, gdyż proponowany dla ich syna zabieg chirurgiczny jest nie tylko obarczony pewnym ryzykiem medycznym, ale – co więcej – brakuje mu jednoznacznych wskazań terapeutycznych. Przesłanki o charakterze predyktywnym obarczone są jednak dylematami natury bioetycznej. W niniejszym artykule przedstawione są kwestie związane z historycznym i współczesnym ukazaniem praktyki obrzezania, motywacje odwoływania się do cyrkumcyzji, jego prewencyjne racje medyczne, jak i możliwe zagrożenia. Ponadto ukazano współczesną amerykańską dyskusję dotyczącą dopuszczalności zabiegu oraz jego ocenę bioetyczną.
