Roczniki Teologiczno-Kanoniczne, 1990, T. 37, z. 4

Stały URI dla kolekcjihttps://theo-logos.pl/handle/123456789/12298

Przeglądaj

Przeglądaj Roczniki Teologiczno-Kanoniczne, 1990, T. 37, z. 4 wg Autor "Degórski, Remigiusz Bazyli"

Wpisz kilka pierwszych liter i kliknij przycisk przeglądania
Teraz wyświetlane 1 - 1 z 1
  • Miniatura
    Pozycja
    La "conlatio codicum" della Vita s. Pauli primi eremitae di s. Girolamo (dalle parole: "amathas vero et macarius" del primo capitolo sino alla fine dello stesso capitolo)
    Degórski, Remigiusz Bazyli (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 1990)
    Artykuł jest kontynuacją "conlatio codicum" Vita S. Pauli Primi Eremitae św. Hieronima, która została zapoczątkowana przez autora artykułu w "Dissertationes Paulinorum", 1 (1988), s. 57-101. Podaje on wszystkie warianty, które znajdują się w manuskryptach Vita Pauli, użytych do przygotowania tekstu krytycznego tegoż dzieła Hieronimowego, wydanego przez autora niniejszego artykułu. Mamy tu więc do czynienia z "conlalio codicum", która poprzedza "eliminatio". Pierwsza linia w tabeli odtwarza dokładnie tekst-bazę, który został zaczerpnięty z Patrologia latina J. P. Migne'a. Wyrazy zostały zaopatrzone w numerację, dodaną przez autora artykułu, która ułatwia dokładne określenie poszczególnych słów (numery odnoszą się do słów, które je poprzedzają). W tabelach zostały podane tylko warianty znajdujące się w rękopisach; gdy więc jakiś kodeks nie jest wymieniany, świadczy to, iż jego tekst nie odbiega od tekstu-bazy z Patrologia latina. Wśród wariantów uwzględnione zostały następujące typy; warianty transkrypcji, warianty morfologii oraz opuszczenia czy dodatki znaków przestankowych (zaznaczone przez powtórzenie danego słowa, po którym albo znajduje się, albo nie występuje znak przestankowy). Znak (om) oznacza opuszczenie całego słowa, znak (mut), umieszczony na początku, na końcu czy też w środku słowa, wskazuje na zniszczenie (niemożliwość odczytania) tekstu. Liczby umieszczone z lewej strony tabeli są numerami (syglami) rękopisów, te zaś które znajdują się wewnątrz tabeli, odsyłają do przypisów.