Teoria ezoterycznej moralności, powstała na gruncie etyki utylitarystycznej, stanowi próbę realizacji postulatu głoszącego, że etyka powinna mieć przede wszystkim zastosowanie praktyczne. Celem artykułu jest próba odpowiedzi na pytanie, czy teoria ta może stać się wspólnym stanowiskiem etycznym dwóch odległych od siebie spojrzeń na moralność – utylitarystycznego i personalistycznego, a także czy właściwe są próby uzasadnienia ezoterycznej moralności argumentami, które bliższe są etyce katolickiej. W artykule podjęto polemikę z przykładami takiego pozornego konsensusu, a także wskazano, jakie jest stanowisko etyki katolickiej wobec ezoterycznej moralności.
