W niniejszym rozważaniu zostało postawione pytanie o możliwość spotkania myślenia chrześcijańskiego z myśleniem ponowoczesnym. Autora interesuje problem płaszczyzn spotkania intellectus fidei („rozumu mocnego”) z ponowoczesnym, wątpiącym w siebie „rozumem słabym”. Nie chodziło tylko o samo „poprawne myślenie” czy „czysto rozumową” refleksję, chodziło także o dobrą, niosącą radość praktykę. Artykuł chce ukazać, w jaki sposób intellectus fidei wierny Objawieniu i dzisiejszej ponowoczesnej kulturze prowadzi do nowego, pełniejszego rozumienia rzeczywistości.
