Każda teologia ma swój czas i vice versa”. Chrześcijańska teologia jest rzeczywistością mocno kontekstualną i to zarówno w swym aspekcie geograficznym jak i historycznym. Tradycja pozostaje zawsze żywa, gdyż jest in statu nascendi. Z tej też racji nie ma okresu w filozoficznej myśli, który nie mógłby stać się partnerem dialogu z teologią. Teologia ma ogromną siłę w wyzwalaniu ludzkiej myśli. Z tej racji podjąłem w niniejszym artykule kwestię relacji pomiędzy teologią chrześcijańską a filozofią postmodernizmu. Sądzę, że byłoby ze strony teologii jej wielkim historycznym błędem, gdyby całkowicie odrzuciła możliwość dialogu z pewnymi kierunkami filozofii współczesnej. W niniejszym artykule prezentuję pewne principia, które powinny być respektowane w prowadzeniu dialogu pomiędzy teologią a postmodernizmem. Nie uchylam się również od podkreślenia pewnych rzeczywistych szans dla teologii w jej spotkaniu z postmodernizmem. Szanse te są widoczne szczególnie w sferze epistemologii teologicznej, w kwestii metafizyki i jej znaczenia dla teologii oraz w zakresie metodologii teologicznej.
