Szponder, Robert (Wydawnictwo Naukowe Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, 2018)
W polskim systemie prawnym instytucja zaręczyn była regulowane niezależnie od siebie zarówno w prawie cywilnym, jak i kanonicznym. W prawie cywilnym były początkowo instytucją prawa zwyczajowego. W obcych porządkach prawnych obowiązujących na terytorium Polski w wieku XIX i pierwszej połowie wieku XX instytucja zaręczyn znalazła się w większości kodeksów. Regulacje te chroniły swobodę zawarcia małżeństwa, różne natomiast mogły być skutki majątkowe. Dopiero po drugiej wojnie światowej w Polsce udało się stworzyć własne prawo małżeńskie, które przez kilka lat obejmowało także zaręczyny. W prawie kanonicznym przez długi okres nie było jednolitych przepisów w odniesieniu do zaręczyn. Na początku XX wieku wprowadzono wymogi dotyczące prawnej formy zaręczyn. Przepisy te nie przetrwały jednak do czasów współczesnych.
