Artykuł Jiříego Hanuša poświęcony jest rozwojowi sytuacji w czeskim Kościele katolickim po 1989 r. Podzielony jest na kilka części tematycznych. W części pierwszej autor śledzi rozmiary zniszczeń w różnych sferach życia kościelnego po okresie tzw. normalizacji (1969–1989). Część druga stanowi próbę przedstawienia reakcji przedstawicieli Kościoła na rewolucję 1989 r. oraz sposobu religijnego interpretowania tych wydarzeń. W części trzeciej przedstawione są różne programy odnowy Kościoła wraz z ich pozytywnymi i negatywnymi stronami (program Tomaša Halíka, pragmatyczny program oficjalnej hierarchii), w czwartej zaś ukazane zostały problemy, z jakimi spotyka się dzisiejszy Kościół – sekularyzacja społeczeństwa, polaryzacja w łonie samego Kościoła, kwestia wydziałów teologicznych, rozliczenie z przeszłością itp. Mimo wszystkich wyżej wymienionych problemów, Kościół przeżywa obecnie okres wolności i możliwości, które nie mają precedensu we współczesnej dobie.
