Przeglądaj wg Autor "Babiak, Augustyn"

Teraz wyświetlane 1 - 2 z 2

Mönchstum und Ökumene nach Andreas Szeptyckyj
Babiak, Augustyn (Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego, 2015)
Artykuł ukazuje osobę metropolity Andrzeja Szeptyckiego i jego działania zmierzające do odnowienia życia monastycznego w Cerkwi greckokatolickiej na początku XX w. Przyczynił się on nie tylko do ożywienia życia religijnego, lecz nadał mu nowy kształt. Fundamentem religijnym była dla Szeptyckiego duchowość wschodnia, gdyż sam przeszedł formację w zakonie bazylianów, a uzupełnił ją przez studia u jezuitów w Krakowie. Mimo pełnionej funkcji metropolity lwowsko-halickiego w swojej naturze duchowej pozostał zakonnikiem. Wizja odnowy życia monastycznego przyświecała Szeptyckiemu od początku jego posługi pasterskiej i była rozwijana pod wpływem licznych kontaktów z zachodnimi zakonami, takimi jak benedyktyni, jezuici czy karmelici. Czerpiąc z ich doświadczeń, założył zakon, który odpowiada duchowości i religijności słowiańskiej. Ideę tę zaczął realizować w 1904 r., gdy z dwóch wspólnot modlitewnych stworzył podstawy przyszłego zakonu studytów. Wspólnota ta przyjęła za podstawę życia wskazania dla mnichów opracowane przez Studiosa w V w., a poprawione i rozwinięte przez św. Teodora Studytę. W 1923 r. Szeptycki uzyskał w Watykanie zatwierdzenie reguły tej wspólnoty, która choć oparta na wielowiekowej tradycji bizantyjskiej, posiadała wiele elementów z nauczania Ojców Kościoła Zachodniego i odpowiadała wymogom ówczesnej rzeczywistości. Podstawą formacji u studytów była nie tylko modlitwa, asceza i praca, ale także wykształcenie teologiczne, wiedza z zakresu patrystyki oraz znajomość liturgii i wschodniej tradycji. Dla Szeptyckiego monastycyzm wschodni miał być przede wszystkim źródłem życia duchowego dla Cerkwi greckokatolickiej, a także miał wpływać na odnowę moralną i edukacyjną nie tylko wiernych, lecz również duchowieństwa diecezjalnego. W niniejszym artykule został ukazany jeden szczególny rys tego monastycyzmu, jakim było otwarcie na inne kultury i religie, z którymi stykała się ówczesna Cerkiew greckokatolicka. Wiele aspektów tych kontaktów i działań miało wymiar ekumeniczny. Działo się to przez kontakty z innymi odłamami chrześcijaństwa, ukazywanie bogactwa życia duchowego, piękna wschodniej liturgii i wskazywanie wartości nieskażonej wiary jako pod stawa dojścia do prawdziwej jedności chrześcijan. Sam metropolita Andrzej Szeptycki był przykładem takiego otwarcia, gdyż osobiście utrzymywał wiele kontaktów z różnymi wspólnotami kościelnymi i był orędownikiem realizacji Kościoła powszechnego. Nie lękał się korzystać z bogactwa duchowego całego chrześcijaństwa, przez co - nawiązując do myśli Jana Pawła II - oddychał obydwoma płucami Kościoła Wschodniego i Zachodniego.
Udział i rola Cerkwi greckokatolickiej w Kongresach Welehradzkich (1907-1936)
Babiak, Augustyn (Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego, 2014)
At the time of the centenary of the Congresses of Velehrad, it seemed appropriate to describe briefly the activity of Metropolitan Andrew Sheptytsky (1865-1944), the Greek-catholic pioneer of Ecumenism. The gathering at Velehrad of the bishops and theologians of these two traditions, through their dialogue, brought many benefits and caused openness. Merit for the progress achieved is due to the vision and tenacity of Metropolitan Andrew Sheptytsky. Let us also highlight the very active participation of the Ukrainian Greek-Catholic Church, consisting not only of the hierarchy, but also of the priests, religious orders such as the Basilians and the Studites, seminarians, students, and the laity, showing by their presence the importance of these congresses. The union of both the Catholic and Orthodox Churches constituted one of the Metropolitan’s major concerns. At the age of 23 he declared that he “wanted to devote his whole life to the cause of the unity between the two Churches” During this time he was never discouraged by the difficulties he encountered. His goal was to found a real fraternity between the Churches. He encouraged a spirit of open dialogue, taking into account the historical realities and reasons for the separation, in order to eliminate division, and to establish a unity in diversity. This reaffirms that Metropolitan Andrew Sheptytsky was a precursor of the possibility of the unity between the two Churches. His efforts brought positive results. The Ukrainian Greek-Catholic Church continues its ecumenical role in contributing to the union of the two spiritualities and the two cultures, so that the universal Church breathes with its two lungs. The Ukrainian Church plays the role of “a spiritual bridge” between both the Eastern and Western tradition. For the Metropolitan Andrew Sheptytsky, the union of the Churches was rather a divine work than a human project. Pope John Paul II was not mistaken by stating that the Congresses of Velehrad were “a true step towards modem ecumenism”.