Przeglądaj wg Autor "Biela, Bogdan"

Wpisz kilka pierwszych liter i kliknij przycisk przeglądania
Teraz wyświetlane 1 - 20 z 22
  • Miniatura
    Pozycja
    Bibliografia publikacji ks. Franciszka Blachnickiego
    Biela, Bogdan (Księgarnia Św. Jacka, 1993)
  • Miniatura
    Pozycja
    Cura pastoralis w świetle „Novo millennio ineunte”. Kontekst Roku Eucharystii
    Biela, Bogdan (Księgarnia Św. Jacka, 2005)
    In Novo millenio ineunte John Paul II shows us some concrete elements cura pastoralis for the Church on the beginning of third millenium. It consists of seven words – priorities: holiness, prayer, sacrament of reconciliation, priority of grace, listening to the word of God, preaching the word of God (NMI 30–40). One can say that those are some special words – keys as signs to „create Church a home and a school of communion”. Those „outer tools of communion” are rather useless, if any concrete examples follow after them. That is why in searching the way for the Church in Poland, one can connect the following words – priorities: to remember with the perspective of prayer, to forgive with the sacrament of reconciliation to receive with listening to the Word of God, to be grateful with Sunday Holy Mass, to give with priority of grace, to go with preaching the word of God. The key word is faith, because without this fundament, there is no Church. Other words it is about transition in our ministry from ministry to evangelisation. That is why our contemporary pastoral theology, or better speaking, theology of evangelization shows „evangelizationcatechumenical” conception of evangelization, postulating to reread and undertake basic rules of life and christian development from catechumenal institution. Because of this, it is very important to understand its fundamental and basic statement of Council, that the whole Church is missionary. It is any surprise then, that in this context II Polish Plenar Council postulates to use already existing experiences and parishal projects of renewal where a great part are church basic communities. But it is strictly connected – as John Paul postulates in Christifidelis laici – with more strict renewal of parishal structures. But before we start to programme some concrete enterprises, we – as pope says – should spread the spirituality of communion which is mainly „look lodged in Holy Trinity who lives in us and whose light should be seen in faces of people around us” (NMI 43). This look, or as – Holy Father says – contemplation of Christ visage, is able to create new energies, making us enthusiastic in concrete situations. It is also worth to say that contemplating of suffering visage of Jesus on the cross tree „seven words” were spoken. One can say that they are a specific testament giving us a programme of creating our spiritual way of life. That is why it can be very inspiriting to combine seven words of dying God – Man, with words – religious service priorities. It is important for outside tools of communion to not be soulless mechanisms or mistification of communion, but the ways of expressing and development. Celebration of Eucharist, and mainly its top moment when Pascha of Jesus is personificated also consists those seven elements, which are somehow „shepherd’s heritage” of Jesus. This testament shows a way to christian adultery. It is also Jesus specific methodology making disciples, also strictly connected with „tools of communion” from Novo millenio ineunte, allowing us to spread the spirituality of communion.
  • Miniatura
    Pozycja
    Działalność ks. prof. dra hab. Romualda Raka w diecezji katowickiej
    Biela, Bogdan (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 1992)
  • Miniatura
    Pozycja
    Eucharystyczny kształt duchowości kapłańskiej
    Biela, Bogdan (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2007)
    In his Letter to priests for Maundy Thursday dated March 13, 2005, John Paul II, being well aware of his abruptly deteriorating health, felt a strong desire to share the mystery of his priesthood. In the foreword he says: “If the whole Church is alive thanks to the Eucharist, there are special reasons for priestly life to take the Eucharistic shape. For us the words of institution must be more than a formula of consecration: they must be a formula of life” (No. 1). Contemplating these words the pope is showing the elements of a priestly spirituality which should shape our lives. Based on the said letter and Novo millennio ineunte, which in a sense is the background of the letter to priests, this article elaborates the theme focusing on the description of institution of the Eucharist. The Author intends to show that for priests the words: “This is My Body,” “Take this, all of you, and eat it, do this in memory of me,” not only are a formula shaping their Christian and priestly life, but they may become a unique methodology shaping their priestly identity.
  • Miniatura
    Pozycja
  • Miniatura
    Pozycja
    Koinonia a nowa ewangelizacja
    Biela, Bogdan (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2005)
    To formulate the problem concisely it can be said that for John Paul II New Evangelization is the same as making communion real (NMI 42-43). In its first part the article shows how Rev. F Blachnicki understood making the Church “the home and the school of communion” in the parish. Part II shows the issue in the context of appeals for New Evangelization contained in the resolutions of the Second Polish Plenary Synod that were implemented in 2001. For Rev. F Blachnicki it was elear that on the basis of the Council vision of the Church it is possible to introduce a comprehensive and organic conception of the pastorate that should be understood as the process of building the Church in the local community. The process of building the Church starts with evangelization that initiates liberating processes in people and in the given circle. The next stage is initiation – through catechumenal formation – to life in the ecclesial community. Visible elements can be reduced to three ones; martyria, leiturgia, and diakonia. Martyria is the testimony in which the Word of God is accepted with faith, and the response that is given by means of prayer and life formed by the Word. The life of the community that is established in this way is concentrated around liturgy that reveals and forms the Church. The third stage in building the ecclesial community is connected with diakonia, as the only way to join the community is by actualization of one’s own charismas. A parish built on such a model of the ecclesial community is not divided into an active element and a passive one, as it is contrary to the concept of community. Moreover, such a parish induces other ones, even if they are situated outside its visible structure, to grow. This results from the principle of love – love always gives life. Hence the main conclusion from the fact that the Church is realized in actual, local communities was for Rev. Blachnicki the postulate that the whole pastorate should be restructured in such a way that it could serve formation of the basic communities of Christian life within the parish. The Light-Life movement founded by Rev. Blachnicki can be a great help here. Its action is practically focused on the three basic tasks: education of the “new man”, establishing retreat “oases”, and serving in local communities in order to build the ”new Church”. On the basis of a selection of the Second Polish Plenary Synod documents it was tound that the Synod, on the basis of the Council vision of the Church, unambiguously postulates that dynamic parishes, based on the model of a community of communities, should be built. This is closely connected with a strongly emphasized need of constant formation of laymen. Hence one cannot overestimate the role – shown in the Synod documents – of properly formed priests and the significance of movements and communities that are experienced in realization of the community model of the parish. However, realization of this model requires respecting the strictly defined stages conditioning the growth, both qualitative and quantitative, of parishes. A lot can be learned here from the experiences of the post-Council revival movements in the Church and from the actual projects of parish renewal being carried on. Hence an urgent need is seen for the existence in each diocese of a strategic plan or a project of realizing the community parish model, as well as of professional teams undertaking evangelization actions in parishes.
  • Miniatura
    Pozycja
  • Miniatura
    Pozycja
  • Miniatura
    Pozycja
    Ks. Franciszek Blachnicki – uwarunkowania jego poglądów teologiczno-pastoralnych
    Biela, Bogdan (Księgarnia Św. Jacka, 1993)
  • Miniatura
    Pozycja
    Ksiądz Franciszek Blachnicki – prekursor teologii kerygmatycznej w Polsce
    Biela, Bogdan (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2020)
    Pope Francis said, “Theology after Veritatis Gaudium is a kerygmatic theology, a theology of discernment, of mercy and of welcoming, in dialogue with society, cultures and religions for the construction of the peaceful coexistence of individuals and peoples” (21.06.2019). In this context, a forerunner of kerygmatic theology in Poland, Father Franciszek Blachnicki (1921-1987), seems to be a person to focus on. As a theoretician, he came up with foundations of fundamental catechesis, in which he emphasised the fact that contemporary forms of catechumenate do not fit the requirements of the contemporary times. Blachnicki knew that the central pastoral issue of the Church is loss of the environment of living faith and love that may welcome new generations of Christians. The existing system of catechesis for children and youth is understood as a school subject to be taught purely on an intellectual level is not able to meet the tasks of catechumenate, since it is not an educational system that introduces Christian life in the community of the Church. In view of the above, Blachnicki was convinced that an additional catechumenate for the baptised was necessary – both for adults, youth and children. This complementary catechumenate should use the guidelines offered by the post-conciliar teaching of the Church, especially the one offered in the document on Christian initiation of adults. As the result of this, in the sixties of the last century, Father Blachnicki used the scheme of “Oasis” retreat to found the Living Church Movement, later known as the Light-Life Movement. Within the framework of deuterocatechumenal formation, he showed a specific way of implementing postulates, resulting directly from the achievements of kerygmatic theology and offered a “catechumenate-oriented” concept of pastoral care able to renew the contemporary parish that is a community of communities.
  • Miniatura
    Pozycja
  • Miniatura
    Pozycja
    Nowe czasopismo teologiczne: „Studia Pastoralne”. Rocznik Wydziału Teologicznego UŚ w Katowicach
    Biela, Bogdan (Wydawnictwo Naukowe Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, 2005)
  • Miniatura
    Pozycja
  • Miniatura
    Pozycja
    Odnowa pastoralna parafii w świetle II Polskiego Synodu Plenarnego
    Biela, Bogdan (Księgarnia Św. Jacka, 2003)
    28th of February 2001 year came in to force a resolution of Polish Plenar Synod (PPS) in all Polish dioceses. Synod work was started by John Paul II during IV pilgrimage to the Holy land in 8th of June 1991 year. This article undertook a trial of answering such a question – now and in what circumstances the resolutions II PPS could become a gift for the Church in Poland creating a ministry in its basic structure which is a parish. Presenting historical – diecesial contest there was said that 29th of October 1992 year during first session of Archidiocesesial Synodal commision II PPS in Katowice, among others was also come into force working team for lays apostolate and the leader had become the author of this article. Among all postulates and suggestions which are sent to the main commission to Warsaw the first and fundamental was that, which testified in working texts – that is lack of pastoral vision of building parish according to the vision of Church in Vatican Council II documents. Without realising that vision, especially by priests in the Church, all the other postulates will be hung in emptiness. Finally Synod rearranged working documents so as from 17, 14 documents came into life. The base and fundamental work for renewal of the parish is the first document which was didn’t exist in working documents: Necessity and tasks of new evangelization in the turn o f II and III Millennium o f Christianity. On the base of the choice of texts from II PPS one can state that although Synod doesn’t show holistic model of parish as a community, otherwise looking at council vision of Church univowlly postulates to build dynamical parish, based on community of communities model. It is connected very tightly with necessity of catechumenal lays formation stressed by Synod. In that case it is not possible to not appreciate, showed by synodal documents, a part of properly created priests and the meaning of movements and communities experienced in realising community model of parish. It is only a pity that one can not find in all those documents a place for presenting experiences worked out by our home movement of after council renewal of Church: Light-Life Movement. As an example is given Movement for Better World (Movimento per il Mondo Migliore). In front of priests and aware of their part faithful lays there is a task of realisation community model of parish. That demands respect precisely very carefully created stages connected with quantitative and qualitative growth of parish. One can learn a laf from direction of contemporary pastoral theology and experiences of after council movements of Church renewal. So, there shows very urgent necessity, to have in every diocese strategical plan of realisation model of community parish and professional teams and undertaking evangelical actions in parishes. Towards that direction should go all trials of Diocese Curia Ministry of Departments.
  • Miniatura
    Pozycja
    Pastoral Theology of Father Franciszek Blachnicki – the Outline
    Biela, Bogdan (Księgarnia Św. Jacka, 2008)
    Krytyczna analiza posoborowej myśli pastoralno-teologicznej posłużyła ks. Blachnickiemu nie tylko do wprowadzenia jej na obszar polskiej myśli teologicznej, lecz także do wypracowania własnego i oryginalnego ujęcia tej dyscypliny wiedzy teologicznej. W swojej koncepcji ks. Blachnicki, pozostając w nurcie eklezjologicznej dedukcji teologii pastoralnej, wypracował pojęcie Kościoła odpowiadają ce aktualnej jego samoświadomości. Pojęcie to wyprowadził z dokonanej przez siebie syntezy eklezjologii Vaticanum II. Operując biblijnym pojęciem wspólnoty, dokonał jednocześnie próby jej trynitarnej dedukcji, co znalazło wyraz najpierw w asocjacji pneumatologicznej eklezjologii H. Mühlena, a następnie w trynitarnym uzasadnieniu teologii pośrednictwa zbawczego Kościoła, które wyraża się w istnieniu w Kościele dwóch porządków pośrednictwa, odpowiadających podwójnej misji Osób Bożych, a więc porządku chrystologicznego (związanego z słowem, sakramentem i urzędem) i porządku pneumatologicznego (związanego z realizacją życia chrześcijańskiego wszystkich wiernych w zjednoczeniu z Chrystusem i innymi ludźmi w Duchu Świętym), i w określeniu teologii pastoralnej jako teologii żywego Kościoła na podstawie dogmatu trynitarnego. Tym żywym Kościołem jest zrealizowana wspólnota życia ludzi z Bogiem i pomiędzy sobą w Chrystusie i w Duchu Świętym. Syntezę swej dedukcji ks. Blachnicki zawarł w sformułowaniu zasady życia Kościoła, zasady jego działania i zasady teologii pastoralnej jako teologii tego życia. Zasadą życia Kościoła, określającą, w jaki sposób ma się on urzeczywistniać zgodnie z wolą Chrystusa i swoją naturą i dla zapewnienia sobie wewnętrznego i zewnętrznego wzrostu, jest koinonia, czyli – zrealizowana w widzialnym znaku posługi słowa i sakramentu oraz społecznej jedności wiary i miłości – wspólnota ludzi z Chrystusem i z sobą w Duchu Świętym, który jako jedna i ta sama Oso ba w Chrystusie i wszystkich członkach Kościoła stanowi niewidzialną istotę tej wspólnoty. Sformułowana przez Blachnickiego zasada działania Kościoła, będąca zarazem zasadą teologii pastoralnej i duszpasterstwa, brzmi następująco: Pośrednictwo zbawcze Kościoła (czyli duszpasterstwo) należy sprawować w tym celu i w taki sposób, aby uobecniać samooddanie się Boga w Chrystusie w słowie i w sakramencie i warunkować wolne przyjęcie tego oddania się we wzajemnym oddaniu siebie w Duchu Świętym przez wiarę i miłość, dla urzeczywistniania wspólnoty w aspekcie wertykalnym (z Bogiem) i horyzontalnym (z braćmi), w widzialnym i skutecznym znaku zgromadzenia eucharystycznego i wspólnoty lokalnej, pozostającej w jedności z Kościołem po wszechnym. Teologię pastoralną ks. Blachnicki rozumiał jako teologię zbawczego pośrednictwa Kościoła, u podstaw której leży, wypracowany przez eklezjologię Soboru Watykańskiego II, „obraz wiodący” urzeczywistniania się Kościoła jako wspólnoty, określony bliżej przez pojęcie sakramentu. Zasadą życia i działania Kościoła jest realizowanie koinonii na trzech płaszczyznach życia Ko ścioła. Najpierw w znaku zgromadzenia liturgicznego, które – dzięki stałej obecności Chrystusa w swoim Kościele – posiada moc objawiania i tworzenia siebie jako Kościół poprzez przepowiadanie słowa, sprawowanie Eucharystii oraz pozostałe sakramenty (leiturgia). Następnie Kościół ma moc urzeczywistniania się w osobie ludzkiej (martyria) poprzez przepowiadanie słowa, związane z nawróceniem się (ewangelizacja) i włączeniem się osoby w proces inicjacji (katechumenat), który ostatecznie prowadzi do odkrycia diakonijnej wspólnoty (diakonia), stojącej w służbie odnowy Kościoła lokalnego (koinonia). W realizacji tego zadania wielką rolę mają do spełnienia rozwijające się w Kościele ruchy eklezjalne. Jednym z nich jest założony przez ks. Blachnickiego ewangelizacyjno-katechumenalny Ruch Światło-Życie. W konsekwencji ks. Blachnicki sformułował treść zasady formalnej teologii pastoralnej. Oprócz jej znaczenia w realizowaniu tzw. duszpasterstwa, wskazał również na jej wartość w określeniu struktury przedmiotu teologii żywego Kościoła. Teologia pastoralna jako nauka zyskuje w proponowanej zasadzie formalnej swoje principium, które pozwala rozbudować ją jako prawdziwie teologiczną i dedukcyjną naukę. Otrzymuje ona jasno określony przedmiot materialny i formalny. Przedmiotem materialnym jest Kościół, dlatego zamiast o teologii pastoralnej, lepiej – zdaniem Blachnickiego – mówić o eklezjologii pastoralnej. Określenie ,,pastoralna” z kolei wskazuje na przedmiot formalny, jakim jest zaangażowana i zmierzająca do działania troska o wzrost Kościoła. Ta troska może dotyczyć tylko Kościoła żywego, istniejącego i mającego się urzeczywistniać we współczesnym świecie – i ta aktualność również stanowi przedmiot formalny tej dyscypliny. Dlatego w postulowanej analizie trzeba zawsze mieć na uwadze trzy elementy: idealny obraz Kościoła, odpowiadający Bożemu planowi jako element normatywny i zobowiązujący; aktualną, zjawiskową postać Kościoła w jego przejawach życia i formach działania jako element krytycznie oceniany i – na trzecim miejscu – tak zwany świat współczesny, jeśli warunkuje on urzeczywistnia nie się Kościoła, będąc jakąś aktualizacją i specyfikacją Bożego we zwania do realizacji misji Kościoła. W konsekwencji, jako rezultat dokonanych analiz, ks. Blachnicki zaproponował następującą definicję „teologii pastoralnej”: Eklezjologia pastoralna jest teologiczno-praktyczną nauką, która w świetle objawienia oraz zbawczej woli Boga (obiectum formale quo) zajmuje się żywym Kościołem, czyli Kościołem, jeśli urzeczywistnia się on i ma się urzeczywistniać współcześnie we wspólnocie (obiectum formale quod), ustalając – na podstawie analizy jego sytuacji – zasady i dyrektywy jego działania na dziś i na jutro. Oprócz wskazań dotyczących metody teologii pastoralnej ks. Blachnicki wyprowadził również cały zakres i strukturę przedmiotu materialnego tej dyscypliny, dzieląc ją na teologię pastoralną (eklezjologię pastoralną) ogólną i szczegółową. Zasadą porządkującą i określającą bliżej strukturę przedmiotu eklezjologii pastoralnej jest idea wspólnoty, która pełni w tym schemacie zarówno funkcję zasady jednoczącej wszystkie dyscypliny szczegółowe i dziedziny eklezjologii pastoralnej, jak i podstawę ich podziału.
  • Miniatura
    Pozycja
    Pastoralne aspekty Odnowy w Duchu Świętym
    Biela, Bogdan (Księgarnia Św. Jacka, 1998)
    Thirty years have passed when once again in the Catholic Church we are enjoying the revival of the charismatic movement called the „Renewal in the Holy Spirit” This movement, although it arises controversy and insinuations, still lasts, continues to develop and is sweeping with its range over millions of Christians all over the world. In 1975 Paul VI said that it was the chance for the Church of today and for the world. The article presenting the essence of the Renewal, its fruit and the dangers involved points to certain conditions that must be fulfilled in order to take advantage of this chance. In the face of diminishing religious practice, and at the same time of the trend to satisfy the hunger for religious experience through completely false ways, the Renewal in the Holy Spirit appears to be a sign of hope, because what forms its essence is not a system or method, but above all the experience of God’s reality, His Goodness and power. This is the source of the widely understood religious and moral changes that transform the life of its members. Of course, certain negative aspects also occur, however, they can be avoided by suitable management and subordination to priestly authority. The basic pillar of the Renewal is formed by the communities. They are the ones that help in acquiring special dispositions that condition God’s action in man. There arises, in this connection a demand for their proper management and for a suitable formation of secular animators. Also a very important thing for the future of the Renewal is the attitude of priests themselves, who on account of their vocation have a unique and irreplacable role to be played, first of all in its integration with the life of the Church. There would be something abnormal about it, if the Renewal by strengthening the life of the Church remained without their commital, as this after all, could be the cause of its dwindling and also lead to various distortions. It has become visible that traditional forms of ministry, basing on the postTridentine model of the parish are less and less effective. To start with, the Renewal in the Holy Spirit by „increasing the value” of the sacrament of Holy Baptism and Confirmation, can contribute considerably to the revival of the parish, as it is impossible to simply „introduce” enlivening of the parish. A personal meeting with Jesus Christ in the power of His Spirit must always be the point of departure. On this foundation developing communities can through their missionary ways, reach people who do not have any contact with the Church anymore. There also appears the need to integrate in common action the Renewal in the Holy Spirit with our own native Movement of Light-Life which has already developed an overall and realistic program of parish animation.
  • Miniatura
    Pozycja
  • Miniatura
    Pozycja
  • Miniatura
    Pozycja
    The Role of the Ministry of Lector and Acolyte in the Context of the Instruction for Parishes in the Service of Evangelisation (June 29, 2020) and the Letter Spiritus Domini (January 10, 2021)
    Biela, Bogdan (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, 2024)
    The principal weight of the Church’s responsibility for evangelization rests on the parish. However, the pastoral practice shows that there is no sufficient principle to organize the missionary life of the parish as a community of communities. This frequently leads to confusion in a multitude of activities, which contributes to the failure of the parish to fulfill its principal evangelizing mission. Firstly, the article shows how the introduction of ministries of lector and acolyte into the life of the parish may help revitalize the basic functions of the parish, which are: martyrdom, liturgy, and diakonia. Men and women who discovered their specific vocation to the ministry of lector and acolyte may become pillars of concrete parish groups and apostolic work realized in the parish. It is closely related to a proper understanding of the ecclesial dimension of each of these ministries. In view of the above, the article presents pastoral inspirations of the Instruction of the Congregation for the Clergy The Pastoral Conversion of the Parish Community in the Service of the Evangelising Mission of the Church, and the indications of Pope Francis’ Apostolic Letter Spiritus Domini. Secondly, the text presents the liturgical ministries in the light of the hierarchical, charismatic, and spousal dimension of the mystery of the Church. The final part of the article describes the pastoral dimension of these ministries in realizing the evangelizing mission of the Church.
  • Miniatura
    Pozycja