Przeglądaj wg Autor "Ceynowa, Tadeusz"

Teraz wyświetlane 1 - 12 z 12

11 lat istnienia „Rocznika Skrzatuskiego”
Ceynowa, Tadeusz (Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego, 2023)
Jubileusze są okazją do pewnych podsumowań i nakreślenia nowych lub skorygowania obecnych działań. Trzydzieści lat ukazywania się „Studiów Koszalińsko-Kołobrzeskich” skłania nie tylko do zwrócenia uwagi na genezę, rozwój i stan obecny tego czasopisma, ale również na nowe i większe możliwości wydawnicze koszalińskiego środowiska naukowego. W przestrzeni naukowej pojawiło się drugie czasopismo naukowe o tematyce teologiczno-historycznej, zatytułowane „Rocznik Skrzatuski”. Powstanie tego periodyku związane jest ściśle z diecezjalnym sanktuarium Matki Bożej Bolesnej w Skrzatuszu. W 2013 roku obchodzono 25-lecie uroczystej koronacji koronami papieskimi Piety Skrzatuskiej. Zorganizowane z tej okazji sympozjum i zobowiązanie się do przyszłej współpracy dyrektorów archiwów salezjańskiego w Pile i diecezjalnego w Koszalinie dało asumpt do utworzenia pierwszej i jak dotąd ostatniej redakcji nowo ukonstytuowanego rocznika. Tytuł nawiązuje do znaczenia skrzatuskiego sanktuarium od czasu pojawienia się tam uratowanej Piety z mielęcińskiego kościoła. Znaczenie Skrzatusza podkreśliła również decyzja bpa Ignacego Jeża, kiedy ustanowił tam w 1972 roku diecezjalne sanktuarium dla Kościoła koszalińsko-kołobrzeskiego. Wytężona praca kolejnych kustoszy, wsparcie diecezjan i kolejnych biskupów doprowadziły do tego, że jest to liczące się miejsce pielgrzymkowe nie tylko dla Polaków napływających z wielu regionów, ale i dla gości zagranicznych. Redakcja rocznika, ściśle współpracując z wydawcami „Studiów Koszalińsko-Kołobrzeskich”, ciągle podnosi standardy wydawnicze periodyku. Na łamach czasopisma publikowało swój dorobek naukowy 68 osób reprezentujących różne ośrodki naukowe w Polsce i za granicą. Daje również możliwość opublikowania dorobku naukowego kolejnym absolwentom akademickim.
35 lat salezjańskiej Inspektorii pw. św. Wojciecha w Pile. Elenko jubileuszowe 2014-2015. Opracowanie i redakcja A. Popławski, J. Wąsowicz, Piła 2015, ss. 189.
Ceynowa, Tadeusz (Uniwersytet Szczeciński, 2015)
Elżbietanki w dekanacie wałeckim w latach 1868-1920
Ceynowa, Tadeusz (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2004)
After the dissolution of religious orders in the part of Poland annexed to Prussia, which happened in the first half of the 19th century, only women’s convents taking care of the poor were not liquidated. The changing social-political situation in that century also influenced the religious and Church life. Numerous new initiatives appeared that were supposed to form new religious orders. One of the new cloistered families was the Order of the Sisters of St Elizabeth (Nysa 1842). In the Wałcz deaconate, after the dissolution of the Jesuit college at the end of the 18th century, the monastic life did not exist. The energetic parish priest of the Tuczno parish, Rev. Juliusz Alkiewicz, put forward the initiative of bringing nuns to the Wałcz region. The direct cause of the “gray sisters” coming to Tuczno proved to be the epidemic of typhus that broke out in that region in 1867. After completing the Church and legal formalities the nuns undertook taking care of the orphans and organizing a private school for girls. The legislature of the “Kulturkampf” reduced the possibilities of influencing the local society, both Catholic and Evangelic, by the order. After the May Laws were subdued the nuns never returned to the work at school; they took care of out-patients and ran a kindergarten. At the same time the Wałcz parish priest. Rev. Wurst, seeing the Tuczno nuns’ devoted work, wrote a letter to the General Mother Superior, in which he asked to send some nuns to Wałcz. The solemn introduction of the Sisters of St Elizabeth took place on 16 June 1887 The nuns were soon appreciated not only by Catholics but by Protestants and Jews, too. Not only did they serve the sick inhabitants of Wałcz, but also reached such places as Skrzatusz and Nakielno. They took care of the sick, they raised funds as well as collected food for the poor; and they also run a kindergarten. The nuns’ work conceived on a wide scale, induced the local people to work in charity organizations. After the outbreak of World War I the “gray sisters” nursed the wounded and contused soldiers. The ending of the war made it possible for the nuns to continue the work they had been doing earlier in the Wałcz deaconate.
Ks. prof. dr hab. Edward Sienkiewicz naukowiec i duszpasterz
Ceynowa, Tadeusz (Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego, 2021)
Kulturkampf w dekanacie wałeckim
Ceynowa, Tadeusz (Uniwersytet Szczeciński, 2003)
Manuskrypt ks. Andrzeja Józefa Delerdta jako źródło do początków kultu Matki Bożej Bolesnej w Skrzatuszu
Ceynowa, Tadeusz (Uniwersytet Szczeciński, 2020)
Sanktuarium Matki Bożej Bolesnej w Skrzatuszu położone jest obecnie w diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej. Jest jedynym miejscem, w którym czci się nieprzerwanie od ponad 400 lat cudowną Pietę. Początki Skrzatusza sięgają XV wieku. Wówczas powstała tam pierwsza świątynia. Drugi kościół pw. Wniebowzięcia NMP wybudowano w 1572 roku. Poświęcił go sufragan poznański 3 lata później. W wyniku reformacji wcześniejsza samodzielna parafia skrzatuska został włączona jako filia do Wałcza na początku XVII wieku, wyodrębniona ponownie jako samodzielna przez bpa Wojciecha Tolibowskiego w 1660 roku. Obecna świątynia - sanktuarium i bazylika mniejsza - wybudowana została dzięki staraniom Wojciecha Konstantego Brezy pod koniec XVII wieku. Manuskrypt ks. Delerdta jest nieocenionym źródłem dla dziejów początkowych kultu maryjnego w Skrzatuszu. Autor - wikariusz miejscowy w latach 1768-1793 - na podstawie dostępnych źródeł opisał sposób, w jaki cudowna figura dostała się z Mielęcina do Skrzatusza. Niezwykle cenne są informacje o cudach dokonanych za wstawiennictwem Piety Skrzatuskiej. Ks. Delerdt przedstawia ponad 60 takich wydarzeń, podając często personalia obdarowanego, jego pochodzenie, jak i rodzaj doznanej łaski. Ważne jest skonfrontowanie tego źródła z innymi zachowanymi, a niewykorzystanymi archiwaliami. Warte będzie także porównanie XVIII-wiecznego tekstu ze Skrzatusza z innymi podobnymi z tego okresu.
Materiały Archiwum Diecezji Koszalińsko-Kołobrzeskiej w Koszalinie dotyczące kościelnych dziejów Piły
Ceynowa, Tadeusz (Uniwersytet Szczeciński, 2019)
Pierwsze źródła dotyczące Piły pochodzą z akt konsystorskich z połowy XV w. Początkowo należała ona do parafii w Ujściu. Usamodzielniła się w początkach XVII w. Do 1920 r. wchodziła w skład diecezji i archidiecezji poznańskiej. Po zakończeniu I wojny światowej włączono ją do delegatury arcybiskupiej, a następnie wolnej prałatury w Pile. W wyniku II wojny światowej weszła w skład Kościoła gorzowskiego. Ostatnia reorganizacja Kościoła w Polsce w 1992 r. spowodowała jej włączenie do diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej. Archiwalia do dziejów Piły do początków XX w. są dostępne, ale niewystarczająco wykorzystane. Natomiast dokumenty przechowywane w archiwum diecezjalnym w Koszalinie są znane i to nie w całości, tylko nielicznym badaczom. Artykuł ten ma niejako ułatwić poszukiwania kościelnych dziejów Piły w XX w.
Piotr Zieliński, Ksiądz Generał. Opowieść o ks. Bernardzie Wituckim (1918–1993), Koszalin 2010, ss. 188.
Ceynowa, Tadeusz (Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego, 2013)
Sprawozdanie z sesji popularnonaukowej „Działalność zakonów, zgromadzeń i instytutów życie konsekrowanego na terenie diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej”, Koszalin, 28 listopada 2015
Ceynowa, Tadeusz (Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego, 2016)
Sprawozdanie z sympozjum naukowego Kardynał Stefan Wyszyński. Prymas, mąż stanu, błogosławiony, 7 listopada 2020 roku
Ceynowa, Tadeusz (Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego, 2021)
Starania biskupa Ignacego Jeża o utworzenie Wyższego Seminarium Duchownego w Koszalinie
Ceynowa, Tadeusz (Uniwersytet Szczeciński, 2007)
Zakony i instytuty życia konsekrowanego w dokumentach archiwów kościelnych diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej
Ceynowa, Tadeusz (Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego, 2016)
Diecezja Koszalińsko-Kołobrzeska powstała w 1972 r. 40 lat później erygowano archiwum diecezjalne, które rozpoczęło gromadzenie archiwaliów z diecezji. Zgromadzenia zakonne po 1945 r. podjęły trud pracy pośród przesiedlonej ludności na Ziemiach Zachodnich i Północnych. Dokumenty dotyczące ich działalności znajdują się w dwóch kościelnych archiwach, diecezjalnym i kurii biskupiej.