Przeglądaj wg Autor "Chmiel, Jerzy"

Teraz wyświetlane 1 - 9 z 9

Apokryfy Nowego Testamentu, Ewangelie apokryficzne, cz. I i II, pod red. ks. Marka Starowieyskiego, Kraków 2003, WAM, ss. 960.
Chmiel, Jerzy (Wydawnictwo Archidiecezji Przemyskiej, 2003)
Biblia aleksandryjska po polsku?
Chmiel, Jerzy (Wydawnictwo Naukowe Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, 1997)
Die biblische Hermeneutik und eine neue Evangelisierung
Chmiel, Jerzy (Wydawnictwo Naukowe Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, 1997)
Artykuł jest uaktualnioną syntezą dwóch różnych wykładów gościnnych, jakie autor miał w Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Ruhry w Bochum (4.12.1991) i Uniwersytetu Jana Gutenberga w Moguncji (3.12.1993). I. Z problematyki interpretacji. Został postawiony podstawowy problem interpretacji: w jaki sposób możemy przeprowadzić łuk hermeneutyczny pomiędzy podmiotem a przedmiotem tak, aby nie popaść w relatywizm? Czy istnieje prawda w sobie? Na te pytania autor szuka odpowiedzi w oparciu o soborową konstytucję o Objawieniu Bożym Dei verbum, dokument Międzynarodowej Komisji Teologicznej o interpretacji dogmatów i dokument Papieskiej Komisji Biblijnej o interpretacji Biblii w Kościele. II. Nowa ewangelizacja jako miejsce hermeneutyczne. W poszukiwaniu właściwego sensu pojęć „(nowa) ewangelizacja” ma miejsce analiza wypowiedzi Soboru Watykańskiego II, papieskich encyklik i enuncjacji, dokumentu z Puebla i dokumentów końcowych IV i V sesji Katolickiej Federacji Biblijnej (Bogota 1990 i Hongkong 1996). III. Wnioski końcowe. 1. Znaczenie Biblii w dzisiejszych strukturach komunikacji międzyludzkiej. 2. Znaczenie przekładów Biblii - historycznie i współcześnie. 3. Punkty newralgiczne chrześcijańskiej lektury Pisma św., 4. W oparciu o myśl Jana Pawła II: znaczenie Biblii w dialogu międzyreligijnym (judaizm, islam).
Education for Tolerance Through the Bible
Chmiel, Jerzy (Wydawnictwo Naukowe Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, 1998)
Autor pragnie skoncentrować się na trzech aspektach: 1) czytanie Biblii jako komunikacji Boga (transkomunikacji); 2) interpretacja Biblii w kontekście wieloreligijnym i ekumenicznym; 3) apostolat biblijny w zsekularyzowanym świecie jako konwersacja. Jako punkt wyjścia autor przyjmuje stwierdzenie brytyjskiego filozofa M. Oakeshotta, że edukacja jest nie tyle nagromadzeniem informacji, lecz wprowadzeniem do konwersacji, a nawet samą konwersacją-obcowaniem. Według konstytucji II Soboru Watykańskiego Dei Verbum (1965), objawienie jest samokomunikacją Boga. Interpretacja tekstów Pisma świętego – jak stwierdza Dokument Papieskiej Komisji Biblijnej o interpretacji Biblii w Kościele (1993) – korzysta z bogatych tradycji tak judaistycznych, jak i wczesnochrześcijańskich. Ruch ekumeniczny skłania wszystkich chrześcijan do relektury tekstów biblijnych w duchu posłuszeństwa dla Ducha Świętego, tolerancji i miłości, szczerości i pokory. Apostolat biblijny – co potwierdził V Kongres Katolickiej Federacji Biblijnej w Hong Kongu (1996) – kładzie nacisk na współpracę międzyludzką, zarówno na polu wyjaśniania tekstu Biblii, jak i realizacji wskazań wynikających z Biblii w ramach „dialogu życia”. Wychowanie do tolerancji jest częścią konwersacji-obcowania, do której powołana jest każda osoba ludzka.
Genisa — verborgenes Erbe. Die Kairoer Genisa und die Genisot der neuzeitlichen Synagogen
Chmiel, Jerzy (Wydawnictwo Naukowe Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, 1994)
Geniza to miejsce w synagodze (często komórka na poddaszu), gdzie przechowuje się zużyte teksty aż do ich zbutwienia. Chodzi o teksty tzw. szemot, czyli takie, w których występują imiona Boga, aby ustrzec je przed profanacją. Co pewien czas opróżnia się schowek, grzebiąc resztki na cmentarzu. Pod koniec XIX w. stało się słynne odkrycie w genizie synagogi w starym Kairze (stąd nazwa: geniza kairska). Znaleziono tam, przy okazji remontu, ok. 200 tysięcy tekstów, w całości i we fragmentach, z okresu od IX do XVII w. Były to pisma religijne i świeckie rozmaitego gatunku. Szczególne znaczenie miało odkrycie hebrajskiej wersji Księgi Syracha i tzw. Dokumentu Damasceńskiego, którego inny egzemplarz znaleziono później w Qumran. Znaczenie genizy kairskiej jest ogromne dla historii kultury żydowskiej, a szczególnie historii przekazu Biblii hebrajskiej oraz jej interpretacji. W zachowanych od zniszczenia genizach nowożytnych synagog można również znaleźć interesujące dokumenty. Okazało się to na przykładzie południowoniemieckich synagog wiejskich, gdzie odnaleziono na poddaszach wartościowe świadectwa historii Żydów niemieckich i ich pobożności. Autor uważa, że badanie pozostałych resztek z geniz może mieć duże znaczenie dla historii Żydów w Polsce, a także dla interpretacji tekstu Biblii i religijnych pism judaistycznych.
Homo patiens w Biblii
Chmiel, Jerzy (Szczecińskie Wydawnictwo Archidiecezjalne „Ottonianum", 1994)
Le thème de la souffrance est présent partout dans le déroulement de l’histoire du monde et du Peuple élu. Dans la réflexion des sages, particulièrement en Job, la souffrance ne reçoit pas d’expilication humaine; elle est rattachée a la faute d’Adam (Gn 3). Dans le Nouveau Testament, seule la croix du Christ éclaire définitivement ce mystère. C’est pourquoi, tout comme dans l’Ancien Testament, la souffrance du Christ et du chrétien réconcilie l’humanité avec Dieu. Toutes ces souffrances se changeront en gloire pour éternité.
Jerome Kodell OSB, Klucz do Pisma Świętego. Katolicki podręcznik do studiowania Pisma Świętego, Kraków 2003, WAM, ss. 264.
Chmiel, Jerzy (Wydawnictwo Archidiecezji Przemyskiej, 2003)
The Semiotics of Repentance and Atonement in the Old Testament
Chmiel, Jerzy (Wydawnictwo Naukowe Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, 1993)
Une „sociophonie” de la fête de Shavouot-Pentecóte
Chmiel, Jerzy (Wydawnictwo Naukowe Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, 1996)
Termin „socjofonia” jest neologizmem i — w zamyśle autora — oznacza proklamację faktu socjologicznego, tzn. takiego, który miał wpływ na życie społeczeństwa i który trwa jako widoczny znak procesów społecznych. Proklamacja jest tu rozumiana w sensie ogłoszenia oralnego (fonia w postaci przepowiadania religijnego, obwieszczenia administracyjno-prawnego lub innej informacji. Do takich faktów socjologicznych należy stare święto żniw, zwane Świętem Tygodni (hebr. Szawuot, gr. Pentecostes), a języku polskim: Zielone Świątki. Zesłanie Ducha Świętego w Zielone Świątki, opisane w Dz 2, i dar języków są procesem jednoczącym zjawisko „wieży Babel”, czyli podziału ludzkości. W opisie Dz 2 odnajdujemy model wspólnoty założonej przez Jezusa (ekklesia). W zaistniałym fakcie święta żydowskiego i chrześcijańskiego objawia się powołanie nowego ludu - czy to przez nadanie Prawa (Torah), czy też przez dar języków. Fakt ten skomentował Piotr w swoim przepowiadaniu (Dz 2). Zjawisko „socjofonii” możemy zaobserwować przy innych faktach powstającego Kościoła, np. Emaus (Łk 24) czy chrzest Etiopa (Dz 8). „Socjofonia”, czyli socjologiczne ogłoszenie zaistniałego faktu, jest nieodzownym elementem aktualizacji i inkulturacji Biblii, zwłaszcza w sytuacji wzrastającego wciąż znaczenia środków społecznego przekazu.